Guca – Κυνηγώντας τα χάλκινα.

gkarvou
Νέος χρήστης
Νέος χρήστης
Posts: 60
Joined: 06 Sep 2016 11:18
Location:
Contact:

Guca – Κυνηγώντας τα χάλκινα.

Post by gkarvou »

Guca – Κυνηγώντας τα χάλκινα.
Πριν από δύο, τρία χρόνια ακουστά για ένα μεγάλο φεστιβάλ χάλκινων σε ένα χωριό της Σερβίας την Γκούτσα (Guca, Гуча), το έβαλα ως μελλοντικό προορισμό μιας και «we are for the festivals» που λεν και στο χωριό μου. Το 2018 δεν πήγαν βολικά τα πράγματα ώστε να το οργανώσω αλλά το 2019 ήταν η χρονιά της. Με κύριο στόχο λοιπόν το φεστιβάλ της Γκούτσα οργανώθηκε (?!) μια βόλτα 10 ημερών σε 4 γειτονικές χώρες και 7 συνολικά συνοριακές διελεύσεις.
Μέρα 1η Οχρίδα
Ξεκινώντας από την επαρχιακή μου πόλη κάνω ένα τελευταίο τσεκ ότι όλα είναι φορτωμένα και τα απαραίτητα τα έχουμε μαζί. Ταξιδεύοντας στα βαλκάνια δεν χρειάζεσαι κάτι περισσότερο από την ταυτότητά σου (καινούρια με λατινικούς χαρακτήρες), άδεια κυκλοφορίας και πράσινη κάρτα ασφάλισης για το όχημα. Δεν έχω ξαναπεράσει σύνορα, οπότε το έχω ένα άγχος. Στόχος ημέρας είναι η πόλη Οχρίδα στην ομώνυμη λίμνη της Βόρειας Μακεδονίας. Δρομολόγιο δυτικά από Ολυμπία οδό, Ιόνια οδό, Εγνατία, ώστε να γίνει η μεσημεριανή πρώτη στάση στην Καστόρια.Δύσκολη υπόθεση και βαρετή η εθνική, αλλά σκεφτόμουν το μετά!. Φτάνοντας στο συνοριοφυλάκιο της Κρυσταλλοπηγής αντιλαμβάνομαι μια άναρχη ουρά φορτωμένων αυτοκινήτων κοντά στο ένα χιλιόμετρο, 3 ηώρα το μεσημέρι αυγουστιάτικο. Προσπερνάω παρκάρω κοντά στα γκισέ ώστε να πάει η συνεπιβάτης να ρωτήσει. Δύσκολος ο ήλιος με μαύρα, μπουφάν και κράνος… Δυο που κάθονται πιο πίσω με προτρέπουν να περάσω, εγώ όμως ευρωπαίος, είναι και πρώτη φορά, ντρέπομαι. Δεν άργησαν να το πουν και από κάνα δυο αυτοκίνητα μέχρι να καταλάβω ότι οι μηχανές δεν περιμένουμε. Όχι ότι το χώνεψα στις υπόλοιπες 6 φορές. Κατεύθυνση λοιπόν βόρεια προς Πόγραδετς, αλλά ο στόχος ήταν να μείνουμε στην Πρέσπα ανεβαίνοντας την Αλβανία και περνώντας στην Βόρειο Μακεδονία. Δρόμος καλός, επαρχιακός χωρίς πολλά προβλήματα, ανάσα όσο βλέπαμε την μεγάλη Πρέσπα στα δεξιά μας. Συνοριακό φυλάκιο πάλι για να περάσουμε Βόρειο Μακεδονία, πιο χαλαρό και ξανά Πρέσπα για λίγο. Διασταύρωση, κατεύθυνση αριστερά να ανέβω-κατεβούμε στο εθνικό πάρκο Γγαλιτσίτσα. Ωραία διαδρομή, σφιχτή με όχι τόσο καλό οδόστρωμα αλλά μες το πράσινο. Μετά την κορυφή αρχίσαμε να βλέπουμε την λίμνη Οχρίδα. Τεράστια! Από τους θερινούς προορισμούς των περιοχών. Στην διασταύρωση στο τέλος υπήρχε ένα φυλάκιο μας ζητήθηκε εισιτήριο για το πάρκο που μόλις περάσαμε, δώσαμε 1-1,5 ευρώ αν θυμάμαι καλά. Η διαδρομή από κει και πάνω με κάποια κίνηση μιας και πρόκειται για καλοκαιρινός τουριστικός προορισμός, λουόμενοι, μπιτς μπαρ κτλ στις όχθες. Φτάνοντας στην πόλη της Οχρίδας, κατευθείαν στο ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει μέσω booking στην Καστοριά (40 ευρώ, δίκλινο), όχι τίποτα σπουδαίο. Ωραία πόλη η Οχρίδα, ωραίοι περίπατοι, ειδικά στο αυγουστιάτικο σούρουπο. Απογοήτευση ήταν το φαγητό που φαίνονταν όλα πολύ τουριστικά. Ίσως η καλύτερη και πιο τίμια επιλογή θα ήταν κάτι από τα ψητοπωλεία. Πολύς κόσμος στα εμπορικά σοκάκια και μια πρώτη γεύση στις ταμπέλες ανοικοδόμησης μνημείων της διείσδυσης με χρηματική βοήθεια της Τουρκίας σε αυτή την «γειτονιά».



gkarvou
Νέος χρήστης
Νέος χρήστης
Posts: 60
Joined: 06 Sep 2016 11:18
Location:
Contact:

Re: Guca – Κυνηγώντας τα χάλκινα.

Post by gkarvou »

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image



User avatar
korobilis7
Παλιά καραβάνα
Παλιά καραβάνα
Posts: 1344
Joined: 12 Mar 2010 23:42
Location:
Contact:

Re: Guca – Κυνηγώντας τα χάλκινα.

Post by korobilis7 »

Πηρα ποπ κορν και περιμενω την συνεχεια!
:!: :!: :!: :!: :!: :!: :!:


“Εκείνος που δεν ταξιδεύει, δεν έχει γνωρίσει την αξία των ανθρώπων.”
Μαυριτανική παροιμία.

gkarvou
Νέος χρήστης
Νέος χρήστης
Posts: 60
Joined: 06 Sep 2016 11:18
Location:
Contact:

Re: Guca – Κυνηγώντας τα χάλκινα.

Post by gkarvou »

Θα το αργήσω λίγο, δεν το έχω έτοιμο να ξες!! :D



User avatar
MarinosPan
Νέος χρήστης
Νέος χρήστης
Posts: 95
Joined: 30 Jul 2017 11:44
Location:
Contact:

Re: Guca – Κυνηγώντας τα χάλκινα.

Post by MarinosPan »

Πάρε τον χρόνο σου ανυπομονώ για την συνέχεια...!!!



gkarvou
Νέος χρήστης
Νέος χρήστης
Posts: 60
Joined: 06 Sep 2016 11:18
Location:
Contact:

Re: Guca – Κυνηγώντας τα χάλκινα.

Post by gkarvou »

2η μέρα Καταραμένα Βουνά.
Στόχος αναχώρησης από κάθε ενδιάμεση διανυκτέρευση ήταν το 10:00πμ, ενώ άφιξης στον επόμενο σταθμό το 7:00μμ. Η πρόβλεψη του χάρτη για σήμερα έλεγε ότι θέλουμε κάτι περισσότερο από 6 ώρες, για κάτι λιγότερο από 300 χλμ..! Πρωινό, μικρή βόλτα και δρόμο λοιπόν. Κατεύθυνση βόρεια παράλληλα με τις όχθες της λίμνης έως την Στρούγκα όπου πήραμε παραμάσχαλα από την αρχή μέχρι το τέλος του, τον ποταμό Μαύρο Δρίνο για την σχεδόν μισή διαδρομή μας.
Image
Όμορφη διαδρομή εντός Βόρειας Μακεδονίας έως την πόλη Δίβρη (Дебaр), όπου και βάλαμε βενζίνη πριν μπούμε Αλβανία. Σε αυτή τη χώρα η φθηνότερη βενζίνη από τις 4 συνολικά που πήγαμε, γύρω στο ένα ευρώ και κάτι. Στα σύνορα, χαρτιά ανά χείρας ο συνεπιβάτης, τα απαραίτητα στο γκισέ και χωρίς καθυστερήσεις πέρασμα. Μπαίνοντας στην Αλβανία κάναμε συνάλλαγμα, ώστε να έχουμε πάντα χρήματα της εκάστοτε χώρας μαζί μας και να μην ψάχνουμε ισοτιμίες καθοδόν. Ταξιδεύοντας βόρεια, στο ανατολικό της κομμάτι της χώρας, ο δρόμος ήταν σφιχτός μεν, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα δε.
Image
Εδώ αρχίζει να μας κάνει εντύπωση πιά η διείσδυση και η πολιτική με θρησκευτικά μέσα της Τουρκίας. Περνώντας χωριά των 20- 10- 30 σπιτιών στο πουθενά, συναντήσαμε φρέσκο ανεγερμένα τζαμιά που έκαναν εντύπωση από μακριά. Μετά τα δυο, τρία και ένα στην φάση της ανέγερσης που περάσαμε, μας δόθηκε η εντύπωση παραγωγικού κτίσματος στα όρια του προκατ. Απορίας άξιο πως μέσα στην ερημιά και σε μια χώρα που δεν θα την έλεγες και θρησκευόμενη κατά το παρελθόν της, ήταν τόσοι πολλοί οι νεότευκτοι ναοί. Η Αλβανία έχει μια δική της αναρχία που την διαπιστώνεις. Αναρχία στην διευθέτηση δημόσιων χώρων, χώροι ταφής διάσπαρτοι και τυχαίοι στους οικισμούς, τυχαίοι χώροι απορριμμάτων, οδήγηση, καταλύματα, υπηρεσίες, κτλ. Δεν το λες απαραίτητα κακό, a priori, έχει μια ιδιαίτερη επίγευση το να μπορείς να απολαμβάνεις τα πράγματα σε μια πιο «πρωτόγονη» μορφή.
Image
Στάση νταλαμεσήμερου στην πόλη Κούκεσι (Kukës), όπου συναντιούνται στο τελείωμα τους οι ποταμοί Μαύρος και Λευκός Δρίνος με πηγές από Οχρίδα και Κοσσυφοπέδιο αντίστοιχα και η αρχή του μεγαλύτερου ποταμού της Αλβανίας του Δρίνου.
Image
Από κει και πάνω έως την πόλη Μπαϊράμ Τσούρι (Bajram Curri) ήταν από τις πιο εφιαλτικές διαδρομές μου. Καλό οδόστρωμα, αλλά στα 2/3 της απόστασης πολύ σφιχτό στροφιλίκι, σε μιάμιση το πολύ λωρίδα πλάτος. Ο δρόμος περνούσε σε άγονες, με χαμηλή βλάστηση περιοχές με ελάχιστη κίνηση. Αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό μιας και μπορεί να σε κάνει όταν είσαι συχνός χρήστης να νιώθεις ότι δεν υπάρχουν πιθανότητες να έρθει άλλος. Και μπορεί σχεδόν να μην χρειάζεται να ξέρω πως οδηγούν οι Αλβανοί, ξέρω πολύ καλά όμως πως οδηγούν στο χωριό μου σε τέτοιους δρόμους «ιδιοκτησίας». Ήταν αρκετά κουραστικό να οδηγείς για τόση ώρα τόσο σφιχτά και με τόση προσήλωση.
Image
Μετά το Μπαϊράμ Τσούρι όμως η ανάβαση για τα Καταραμένα βουνά (Bjeshkët e Nemuna,, Проклетије) ή Αλβανικές Άλπεις, ήταν ένα όνειρο. Μπαίνοντας στο εθνικό πάρκο(Valbona Valley National Park) με προορισμό το τελευταίο χωριό, την Βαλμπόνα (Valbone), το σκηνικό δίπλα στο κατάλευκο ποτάμι είναι μαγεία!
Image
.Διανυκτέρευση δεν έχει κλειστεί, βλέποντας και κάνοντας είπαμε, μπήκαμε σε ένα «τουριστικό» μέρος δραστηριοτήτων βουνού που είναι η Βαλμπόνα και καταλήξαμε εκεί που τελειώνει ο δρόμος κι αφού βρήκαμε ένα συμπαθέστατο κατάλυμα με 35 ευρώ για διανυκτέρευση δεν το πολύ σκεφτήκαμε.
Image
Ότι είχε αρχίσει ο ήλιος να χρωματίζει τα λευκά πετρώματα και τις απότομες κορυφές του βουνού
Image
Image
Image



gkarvou
Νέος χρήστης
Νέος χρήστης
Posts: 60
Joined: 06 Sep 2016 11:18
Location:
Contact:

Re: Guca – Κυνηγώντας τα χάλκινα.

Post by gkarvou »

3η μέρα Βιρπαζάρ, λίμνη Σκόδρα
Το πρωί στην Βαλμπόνα είχε αρχίσει μια ζωντανή βοή. Αυτοκίνητα περίμεναν κλεισμένους ή επίδοξους πελάτες – περιπατητές να τους μεταφέρουν από τους χωματόδρομους, στα ενδότερα των Αλβανικών Άλπεων. Από λεωφοριάκια με αυτοκόλλητες ρεκλάμες έως ανοιχτά ημιφορτηγά με αυτοσχέδια παγκάκια και «πειρατικά» 4χ4.συνοστυζονταν στην χωμάτινη είσοδο με ένα τρόπο άναρχο, βαλκανικό. Το ίδιο και στα τραπέζια του πρωινού, ζωντανά και άναρχα και σε καμία περίπτωση δεν έβρισκες με πια σειρά κάθεσαι, και σε ποιόν παραγγελνεις. Ευτυχώς το ζευγάρι που κάτσαμε στο ίδιο τραπέζι ήξερε και Αγγλικά ώστε να παραγγείλουμε αυγά, λουκάνικα, βούτυρο και μέλι. Το μέλι ήρθε σε ένα μεγάλο ρηχό πιάτο όπως και το βούτυρο, που ήταν δυο κομματάρες, πρωτόγονες στο μέγεθος και το κόψιμο και σου έλεγε τι πάει να πει ατόφιο βούτυρο!. Η μέρα σήμερα θα μοιραζόταν ταξιδιωτικά πηγαίνοντας προς τα δυτικά, σε δρόμο και ποτάμι. Μέσα στα βουνά, υπάρχει μια γραμμή Ferry boat (!).που διασχίζει μέρος από τον ποταμό Δρίνο και την τεχνητή λίμνη Κομάνι, ανάμεσα στην Φιέρζα (Fierza) και το φράγμα του Κομάν (Koman). Από τα λίγα πράγματα που είχαμε κλείσει από Ελλάδα ήταν τα εισιτήρια online με πληρωμή PayPal με κόστος 25 ευρώ δύο άτομα και μια μηχανή. H εταιρία προειδοποιούσε να μην πληρώσεις τίποτα και σε κανέναν κατά την διαδρομή προς αποφυγή κρουσμάτων απάτης. Μια ώρα διαδρομή από τα Καταραμένα βουνά έως το λιμάνι (?!) της Φιέρζα. Κατά την άφιξη προσπαθούσα, ακόμα προσπαθώ, να καταλάβω πως αυτό το πρωτόλειο, φαινομενικά τυχαίο περιβάλλον στο πουθενά, έχει διαδικτυακές υπηρεσίες και πληρωμές on line με εισιτήρια barcode και κώδικες QR. Μια παντόφλα αραγμένη σε μια όχθη, σε ένα χωμάτινο κατήφορο που με δυσκολία επιβίβαζε, λόγο ανωμαλιών εδάφους, επιβατικά χωρίς να βρουν κάτω. Η διάρκεια της διάσχισης είναι δυόμιση με τρεις ώρες και είναι πραγματικά ένα απίθανο ταξίδι σε ένα απίθανα απομονωμένο και σκληρό μέρος.Σίγουρα από τα μέρη που θα έβαζα ξανά σε μια βόλτα και μια τουλάχιστον διανυκτέρευση στον ξενώνα που υπάρχει, παραγματικά, στη μεση του πουθενα κοντά στο νησάκι της Ειρήνης. Από την αποβάθρα (?!) στο Κομάν έως το Βάου ι Ντέγια (Vau i Dejës) ο δρόμος ήταν πραγματικά ένα πανηγύρι! Σπαράγματα ασφάλτου, τσιμέντου και χώματος σε μια κανονικότητα που δεν καταλάβαινες. Σίγουρο ήταν ότι η πίσσα είχε πέσει από τον Χότζα, αλλά… ήταν πάνω από το χώμα και κάτω από το τσιμέντο ή το τσιμέντο ήταν πρώτο, η πίσσα από πάνω και στο τέλος είχε χώμα?! Δεν το διαπίστωσα διότι είχα να προσπεράσω όλο αυτό το πλήθος αυτοκινήτων και λεωφορείων που είχαν προηγηθεί κάνοντας ταυτόχρονα σλάλομ σε ότι κρατήρα είχε διασωθεί με ευλάβεια από τους βομβαρδισμούς του 1ου παγκοσμίου. Δεν είναι τυχαίο ότι το gps δίνει πρόβλεψη χρόνου μια ώρα και κάτι για αυτά τα 35 χιλιόμετρα. Κάποια στιγμή διασταυρώθηκα με δύο Guzzi που ανέβαιναν και πόνεσαν οι καρποί μου ασυναίσθητα. Κατεύθυνση δυτικά, μπήκαμε στον κύριο άξονα της Αλβανίας που πηγαίνει βόρεια για την πόλη Σκόδρα (Shkodër) και ξανά δυτικά ώστε να περάσουμε στο Μαυροβούνιο και να φτάσουμε παραλιακά. Στο φυλάκιο το συνοριακό ο αστυνομικός με προέτρεψε να περάσω από την διάβαση των πεζών. Δεν είχαμε αποφασίσει που θα διανυκτερεύαμε, ας βλέπαμε τα παράλια και ας κάναμε μια βόλτα έως το Κότορ λέγαμε και ως εναλλακτική ένα ψαροχώρι εσωτερικά στην λίμνη Σκόδρα. Όλα αυτά μέχρι να αντικρύσουμε το παραλιακό μέτωπο της χώρας. Από το χωριό Ντόμπρα Βόντα (Dobra Voda Добра Вода) που πέσαμε στην παραλία είχε μια δαιμονισμένη κίνηση μες τη ζέστη, σε έναν επαρχιακό δρόμο δυο λωρίδων, σαν να περνάς από τα καμένα βούρλα ή την βόρεια πλευρά της Πελοποννήσου, σε ένα περιβάλλον που έσκουζε «ΕΙΜΑΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ». Αισθητικά άσχημα μεγαθήρια στις παραλιακές πόλεις και κάθε είδους σωσιβίου, πλαστικουριάς και κιτσαρίας. Λίγο αυτό, λίγο που με το τριβάλιτσο δεν μπορούσα να παρακάμψω, λίγο που καιγόταν το δεξί μου πόδι από την εξάτμιση του πίσω κυλίνδρου της Άφρικα, δεν άργησε να παρθεί η απόφαση «Kotor next time”. Στην πρώτη έξοδο δεξιά στον αυτοκινητόδρομο για Ποντγκόριτσα (Podgorica, Подгорица) με στόχο το χωριό Βιρπαζάρ (Virpazar, Вирпазар). Πλησιάζοντας τα διόδια σκεφτόμουν ότι η Μαρία δεν είχε βρει την ισοτιμία του νομίσματος στο Μαυροβούνιο και δεν είχαμε αλλάξει ευρώ. Μόλις σταμάτησα στο γκισέ μου δόθηκε η απάντηση για το νόμισμα της χώρας…ΕΥΡΩ! Θεωρητικά έχουν δηνάριο που δεν έχει πάρει ισοτιμία και όλες οι συναλλαγές γίνονται σε ευρώ στη χώρα. Μπαίνουμε στο τουριστικά γραφικό χωριουδάκι της λίμνης, αφήνουμε μηχανή και γυρνοβολάμε ψάχνοντας με το gps καταλύματα που είχαμε δει. Δεν άργησε να μας πλησιάσει ένας ψηλός αθλητικός βαλκάνιος, Ζλάνταν τον ονομάσαμε, ώστε να μας «πουλήσει» δωμάτιο ως κράχτης, δεν μας άφησε σε ησυχία! Τι κι αν το δωμάτιο που είχε μας ήταν ακριβό? Μας πήγε στον παραδίπλα συνάδελφο που είχε ένα εξαιρετικό δωμάτιο για 25 ευρό… χωρίς πρωινό. Ναι..αλλά ελάτε μετά να φάτε εδώ… οκ, πήγαμε. Χα! Με τα πολλά μας «πούλησε» βόλτα στον «Αμαζόνιο των Βαλκανίων» όπως έλεγε για την επόμενη μέρα, προσαρμόζοντας το πρόγραμμα ώστε εμείς να φύγουμε στις 9 το πρωί, δίνοντάς μας σε αντάλλαγμα πρωινό στο ξενοδοχείο του! Νωρίς για ύπνο λοιπόν διότι ο «Ζλάνταν» μας έβαλε να φάμε πρωινό στις 7 το πρωί….
Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image



User avatar
korobilis7
Παλιά καραβάνα
Παλιά καραβάνα
Posts: 1344
Joined: 12 Mar 2010 23:42
Location:
Contact:

Re: Guca – Κυνηγώντας τα χάλκινα.

Post by korobilis7 »

αργεις πολυ?
περιμενω να πιουμε ακουγοντας χαλκινα
περιμ.jpg


“Εκείνος που δεν ταξιδεύει, δεν έχει γνωρίσει την αξία των ανθρώπων.”
Μαυριτανική παροιμία.

gkarvou
Νέος χρήστης
Νέος χρήστης
Posts: 60
Joined: 06 Sep 2016 11:18
Location:
Contact:

Re: Guca – Κυνηγώντας τα χάλκινα.

Post by gkarvou »

4η μέρα Ντουρμίτορ.
Διακοπές και ξυπνητήρι γίνεται?...έγινε. 7:00 το πρωί είχαμε ραντεβού να φάμε πρωινό, γιατί 7:30 θα περνάμε μια βάρκα, από τις πολλές , να κάνουμε μια βόλτα στον βιότοπο της Λίμνης Σκόδρα (Shkodër, Skadar), της μεγαλύτερης λίμνης της βαλκανικής. Όλο το χωριό Βιρπαζάρ ζει από το περιηγητικό κομμάτι στην λίμνη και είναι απίθανο πόσα νεογραφικά πλεούμενα είναι δεμένα σε αυτήν την όχθη της λίμνης. Υδάτινοι διάδρομοι μέσα σε ένα οργιώδες περιβάλλον βλάστησης, νούφαρα, πουλιά και κάθε είδος ζωής σε μια βόλτα στην πρωινή ησυχία, σε ένα μαγευτικό φως στην αρχή της μέρας. Φαντάζομαι την μεταναστευτική περίοδο των πουλιών θα είναι μια εμπειρία. Επιστρέφοντας κατά τις 9 είχαν αρχίσει τον απόπλου στο κανονικό πρόγραμμα οι βάρκες και δεν χρειάστηκε πολύ να καταλάβω ότι σtο πικ της ημέρας αυτό που θα βλέπεις θα είναι τα διπλανά πλεούμενα μόνο. Δωμάτιο, ντύσιμο, φόρτωμα μηχανής και κατεύθυνση προς την έξοδο του χωριού. Ο «Ζλάνταν» εκεί στο πρώτο μπάσιμο να δίνει τις συμβουλές του στους νεοφερμένους της ημέρας. Τυχεροί ήμασταν που υποκύψαμε η αλήθεια, διασταυρώθηκαν τα βλέμματα και εγκάρδια είπαμε ευχαριστώ αμφότεροι. Όσοι πάτε στο Virpazar δεν χρειάζεται να ψάξετε τον «Ζλάνταν», θα σας βρει στα σίγουρα αυτός. Αφού αποφασίσαμε ότι για κανένα λόγο δεν θα ξανακατεβαίναμε στο λιοπύρι του παράλιου Μαυροβουνίου, κατεύθυνση βορειοανατολικά για Ποντγκόριτσα, την πρωτεύουσα της χώρας, συμπαθητική χωρίς κάτι ιδιαίτερο. Γυρνώντας μες την πόλη αντιλαμβάνομαι σε φανάρι ότι η θερμοκρασία μεν υψηλή, το βετυλατερ δε νεκρο … Στάση, έλεγχος, καμένη ασφάλεια από τις υπερωρίες της προηγούμενης μέρας. Καφεδάκι, espresso ή αυτό το μαυροζούμι τον τούρκικο καφέ που πίνουν και ανασυγκρότηση δεδομένων σε σημείο με wi-fi, στόχος της ημέρας το εθνικό πάρκο Ντουρμίτορ (Durmitor). Η οδήγηση στην ενδοχώρα του Μαυροβουνίου είναι απολαυστική. Δρόμοι χωρίς μεγάλα προβλήματα οδοστρώματος, με ωραίες στροφές και σε περιπτώσεις πυκνή βλάστηση. Χωράφια με θημωνιές, ξύλινα σπίτια με οξυκόρυφες σκεπές, μικρά περίπτερα, στάσεις, στο δρόμο συνθέτουν την εικόνα που αποκομίζεις. Σαφής υποδομές προίκα από μια μεγάλη Γιουγκοσλαβία, όπως σαφής είναι και η κατεύθυνση προς τα «δυτικά» που έχει πάρει η χώρα. Μου έδωσε την αίσθηση από την πρώτη στιγμή ότι οι Μαυροβούνιοι αποδέχτηκαν να παίξουν τον ρόλο του «γκαρσονιού», όσο οι «δυτικοί» εγγυώνται την ανεξαρτησία της χώρας. Το στίγμα αναζήτησης καταλύματος είχε μπει πριν την πόλη Ζάμπλιακ (Žabljak, Жабљак) όπου είχαμε δει από Ελλάδα κάποια autocamp. Δεν αργήσαμε να βρούμε ένα ξύλινο δωματιάκι για 20 ευρώ, ξεφορτώσαμε, αλλάξαμε και εμπρός για το βουνό. Περάσαμε το άκρως, αλλά όμορφο, Ζάμπλιακ ώστε να βρεθούμε όσο ποιο κοντά στην Μαύρη λίμνη (Crno jezero, Црно Језеро ) την ποιο γνωστή από τις 18 λίμνες παγετωνικής προέλευσης του Ντουρμίτορ! Πας μόνο με τα πόδια μιας και είναι μέσα στο εθνικό πάρκο και έστω για λίγο αν μπεις σε αυτό το απίθανο περιβάλλον με το πανύψηλο δάσος από μαύρη Πεύκη, σκέφτεσαι πως 10 μέρες περπατώντας σε αυτά τα βουνά θα ήταν ότι πρέπει για κάποτε στο μέλλον. Από την νιρβάνα μου κάποια στιγμή με ξύπνησε ένα ταυράκι που κατάλαβα ότι ο βηματισμός του ήταν μετρημένος και όχι δεν έβαλε το κεφάλι κάτω για να δει τα λουλουδάκια… ευτυχώς ένας φιλικός κορμός ενός τεράστιου πεύκου στάθηκε εμπόδιο στον εναγκαλισμό… ! Το Ζάμπλιακ είναι η υψηλότερη πόλη των Βαλκανίων, χτισμένη σε υψόμετρο 1456μ. Φυσικό και επόμενο να σου ανοίξει η όρεξη. Κάνε μια βόλτα και διάλεξε το μαγαζί που μοιάζει με ελληνική ταβερνα… νταξ, δεν παίζει τι φαγητό θα φας!! Σε όλη τη χώρα υπάρχει ως πιάτο ένα που λέγεται: “Durmitor steak”… θες να σου πω γιατί?.... Α, μην νηστεύεις όταν πας.

<a href="https://postimg.cc/K1dfY4Jb" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/K1dfY4Jb/1.jpg" alt="1"/></a><br/><br/>
<a href="https://postimg.cc/4YzPmsMh" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/4YzPmsMh/2.jpg" alt="2"/></a><br/><br/>

<a href="https://postimg.cc/ZCzy0phV" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/ZCzy0phV/3.jpg" alt="3"/></a><br/><br/>

<a href="https://postimg.cc/1VQwxqmC" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/1VQwxqmC/4.jpg" alt="4"/></a><br/><br/>

<a href="https://postimg.cc/NKJM8rWh" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/NKJM8rWh/5.jpg" alt="5"/></a><br/><br/>

<a href="https://postimg.cc/9Rv1D0WZ" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/9Rv1D0WZ/6.jpg" alt="6"/></a><br/><br/>

<a href="https://postimg.cc/18kxZmFn" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/18kxZmFn/7.jpg" alt="7"/></a><br/><br/>

<a href="https://postimg.cc/XpZG2Lkj" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/XpZG2Lkj/8.jpg" alt="8"/></a><br/><br/>

<a href="https://postimg.cc/bG6qfcqK" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/bG6qfcqK/9.jpg" alt="9"/></a><br/><br/>

<a href="https://postimg.cc/Sns8pq4h" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/Sns8pq4h/10.jpg" alt="10"/></a><br/><br/>

<a href="https://postimg.cc/xcWRgcHZ" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/xcWRgcHZ/11.jpg" alt="11"/></a><br/><br/>

<a href="https://postimg.cc/LnwpTBxM" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/LnwpTBxM/12.jpg" alt="12"/></a><br/><br/>

<a href="https://postimg.cc/hJJKnZhv" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/hJJKnZhv/13.jpg" alt="13"/></a><br/><br/>

<a href="https://postimg.cc/fVcr9xFC" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/fVcr9xFC/14.jpg" alt="14"/></a><br/><br/>

<a href="https://postimg.cc/K37MN8y6" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/K37MN8y6/15.jpg" alt="15"/></a><br/><br/>

<a href="https://postimg.cc/v1jf8KzN" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/v1jf8KzN/16.jpg" alt="16"/></a><br/><br/>

<a href="https://postimg.cc/D469L1mR" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/D469L1mR/17.jpg" alt="17"/></a><br/><br/>

<a href="https://postimg.cc/Lq4NgGj4" target="_blank"><img src="https://i.postimg.cc/Lq4NgGj4/18.jpg" alt="18"/></a><br/><br/>



gkarvou
Νέος χρήστης
Νέος χρήστης
Posts: 60
Joined: 06 Sep 2016 11:18
Location:
Contact:

Re: Guca – Κυνηγώντας τα χάλκινα.

Post by gkarvou »

Κατι εκανα στραβα με τις φωτό ποιο πανω.. οπότε παμε μια ορθή επανάληψη!
Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image



gkarvou
Νέος χρήστης
Νέος χρήστης
Posts: 60
Joined: 06 Sep 2016 11:18
Location:
Contact:

Re: Guca – Κυνηγώντας τα χάλκινα.

Post by gkarvou »

5η, 6η, 7η Μέρα Γκούτσα
Υπέροχο φως στο ξύπνημα στους πρόποδες του Μπομπότοφ Κουκ, της ψηλότερης κορυφής του Ντουρμίτορ. Ετοιμασίες, φόρτωμα, δέσιμο και στο Ζάμπλιακ για ένα καλό πρωινό, μιας και σήμερα μας περιμένει ένα festival. Οι άνθρωποι στα βόρεια τρώνε τέζα πρωτεΐνη. Αυγά με μπέικον, τηγανίτες σαν μεγάλοι λουκουμάδες με τυριά ή μελιομαρμελάδες. 3,5 ευρώ για τρία αυγά και τουλάχιστον 300γρ. μπέικον, το λες και τίμιο. Σε λίγη απόσταση φτάνουμε στην γέφυρα του ποταμού Τάρα (Tara, Tapa). Ο ποταμός γίνεται φυσικό σύνορο με την Βοσνία και το φαράγγι του είναι το υψηλότερο στην Ευρώπης και δεύτερο παγκόσμια με 1333m ύψος. Το Ντουρμίτορ είναι σίγουρα ένας προορισμός που του αξίζουν περισσότερες μέρες. Δεν αργήσαμε να μπούμε Σερβία κατευθυνόμενοι βορειοανατολικά, όπως και δεν άργησαν και κάποιες διαπιστώσεις. Αρχικά ότι δεν είναι τόσο «φιλικοί» στο ευρώ, οπότε πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξεις σε δηνάρια και δεν είναι σίγουρο ότι θα συνεννοηθείς στα αγγλικά που δεν μιλάνε οι Σέρβοι.. Ωραίοι δρόμοι, σε περιπτώσεις, με ικανοποιητικά οδοστρώματα και μια επαρχία με αρκετό πράσινο, λόφους, λιβάδια στην διαδρομή που διανύσαμε. Η μέρα θα κατέληγε στον στόχο αυτής της βόλτα, οπότε και η προσοχή διασπάται από σκέψεις περί του μέρους προορισμού. Την περασμένη χρονιά όταν ξεκαθάρισε κατά το τέλος Ιουλίου ότι έχω χρόνο να πάω, δεν έβρισκα δωμάτιο, οπότε τώρα είχαμε κλείσει διαμονές από τέλος Μαΐου σχεδόν. Μου έκανε εντύπωση που το φεστιβάλ στην ουσία διαχειρίζεται τα καταλύματα που μπορούν να προσφερθούν, αλλά και τις σαφείς πληροφορίες και κατευθύνσεις, ακόμα και κινητό να στείλουμε μήνυμα ότι φτάσαμε αν δεν βρίσκουμε το δωμάτιο, μιας και οι δρόμοι ήταν κλειστοί από τις παρυφές του χωριού. Φτάσαμε γύρω στις 16:00 και μετά από μια δυσκολία με τον αστυνομικό που έκλεινε τον δρόμο μπορέσαμε να προσεγγίσουμε το σπίτι που θα μέναμε. Είχαμε κλείσει ένα δωμάτιο σε σπίτι μιας οικογένειας προς 50 ευρώ την βραδιά. Η Γκούτσα είναι ένα χωριό. Έχει, δυσανάλογα με το μέγεθος της κάποια ξενοδοχεία, αλλά το μεγαλύτερο μέρος των προσφερόμενων μερών διαμονής είναι χώροι σπιτιών. Δεν αφορά μόνο δωμάτια αλλά και στους εξωτερικούς χώρους, αυλές, χωράφια, που είναι «οργανωμένα» αυτοσχέδια κάμπινγκ. Αυτό το μικρό μέρος εδώ και 59 (!) χρόνια διοργανώνει μια γιορτή, που έχει πάρει παγκόσμιες διαστάσεις, για την τρομπέτα. Έχουν υπάρξει φεστιβάλ που η επισκεψιμότητα άγγιξε τις 700.000 κόσμου!! Φτάνοντας στο σπίτι υπήρξε πάλι μια δυσκολία συνεννόησης με την οικοδέσποινα, κάτι που ξεπερνιέται από την καλοσύνη των ανθρώπων. Μόλις κατάλαβε δε, ότι δεν θα κουνήσω την μηχανή για τις επόμενες τρεις μέρες, μου προσέφερε ένα ιδιωτικό πάρκιν στα ενδότερα, μόνο κουβέρτα να την σκεπάσω δεν μου έδωσε! Ακουμπώντας και τις τελευταίες αποσκευές στο δωμάτιο υπήρξε αυτόματα η σύνδεση με το τι συμβαίνει έξω. Και έξω συμβαίνει ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια (festivals) που έχετε συναντήσει! Είναι στημένη μια γιορτή για τα χάλκινα πάνω σε έναν διαγωνιστικό κορμό. Μπάντες από όλη την χώρα αλλά και διεθνείς, διαγωνίζονται στην κεντρική σκηνή, παρουσίαση, ημιτελικός, τελικός. Με βάση αυτό όλη μέρα, αλλά ΟΛΗ μέρα τριγυρίζουν στο χωριό από ορχήστρες που θέλουν κάποια αναγνωρισιμότητα μέχρι το τσιγγανόπουλο με μια σπασμένη φλογέρα που αναζητά ένα μεροκάματο. Το έθιμο του να δίνεις χρήματα στον μουσικό για να παίξει για σένα, όχι μόνον ισχύει εδώ αλλά είναι και θεσμοθετημένο. Είχαμε με σαφήνεια πληροφορίες από τα mail με το φεστιβάλ για τα ποσά που αντιστοιχούν σε τέτοιες υπηρεσίες αν θέλουμε να ενδώσουμε, ώστε να μην πέσουμε θύματα απάτης ή να μην δείξουμε ασέβεια με κάποιο μικρό ποσόν στους μουσικούς. Μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς ότι στις 20 ορχήστρες που συμμετείχαν διαγωνιστικά, προσθέτονται άλλες 20 τουλάχιστον στους δρόμους και αν προσθέσεις και ότι είχε ξυπνητήρι στη 7:00 το πρωί το χωριό, χάλκινα στα μεγάφωνα…. Δεν σταματάει η «βαβούρα» Π Ο Τ Ε!! Πραγματικά το κέντρο των χάλκινων! Όλοι οι δρόμοι του χωριού επίσης γεμάτο πάγκους εμπορίου. Ένα άλλο «φεστιβάλ» ήταν αυτό των γεύσεων! Από μεγάλα μαγαζιά λυόμενα, έως πάγκοι γρήγορου φαγητού ήταν διάσπαρτοι. Ισα, ίσα σε φτάνουν οι μέρες, αν είσαι συγκροτημένος φυσικά, για να δοκιμάσεις από όλες τις προσφερόμενες παραδοσιακές γεύσεις του υπαίθριου φαγητού. Το ποιο άμεσο και γρήγορο φαγητό, σαν το σουβλάκι στην Ελλάδα, είναι η Πλιεσκαβίτσα (Pljeskavica). Στρογγυλό ψωμάκι, ή μεγάλη πίτα που ψήνεται επί τόπου, μπιφτέκια το κλασικό, αλλά κάθε λογής άλλων κρεάτων αν θες, αυτό μόνο επιλέγεις. Τα συνοδευτικά που θες υπάρχουν σε αφθονία μπροστά από τον πάγκο να τα συνδυάσεις όπως θες για 2-2,5-3 ευρώ. Στα υπαίθρια εστιατόρια εκτός από τις σούβλες, ένα παραδοσιακό επίσης είναι το Κούπους (kupus, купус). Μεγάλα πιθάρια γεμισμένα με λάχανα και μεγάλα κομμάτια χοιρινού αφήνονται στην φωτιά για ώρες. .. Επίσης κεραμικά με λαχανικά και καπνισμένα κότσια μαγειρεύονταν για ώρες, δεν μου άφησαν περιθώριο από την λιγούρα μου να μάθω πως λέγονται, κόστος γύρω στα 5 ευρώ για αυτά τα σερβιρόμενα φαγητά. Ναι, ακόμα κουβαλάω τα κιλά των διακοπών αν ρωτάς. Η μόνη παραφωνία στην όλη υπόθεση αυτού του πανηγυριού ήταν ο … εθνικισμός! Επειδή το φεστιβάλ έχει εθνικές ρίζες, δίνεται ένα έναυσμα σε εθνικιστές για ύπαρξη. Η Σερβία, όσο την είδα, μου έδωσε από την πρώτη επαφή την αίσθηση θυμωμένης και επαναπαυμένης με την υπεροψία του παρελθόντος. Είναι απίστευτο τελικά πόσο μπορείς να «διώξεις» φίλους όταν έχεις καταπιεί το ΕΓΩ του εθνικισμού. …



gkarvou
Νέος χρήστης
Νέος χρήστης
Posts: 60
Joined: 06 Sep 2016 11:18
Location:
Contact:

Re: Guca – Κυνηγώντας τα χάλκινα.

Post by gkarvou »

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image

Image



User avatar
korobilis7
Παλιά καραβάνα
Παλιά καραβάνα
Posts: 1344
Joined: 12 Mar 2010 23:42
Location:
Contact:

Re: Guca – Κυνηγώντας τα χάλκινα.

Post by korobilis7 »

@gkarvour, θα κάνεις επίλογο για να σε πανηγύρισω?
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol:


“Εκείνος που δεν ταξιδεύει, δεν έχει γνωρίσει την αξία των ανθρώπων.”
Μαυριτανική παροιμία.

gkarvou
Νέος χρήστης
Νέος χρήστης
Posts: 60
Joined: 06 Sep 2016 11:18
Location:
Contact:

Re: Guca – Κυνηγώντας τα χάλκινα.

Post by gkarvou »

:D
korobilis7 wrote: 27 Feb 2020 13:16 @gkarvour, θα κάνεις επίλογο για να σε πανηγύρισω?
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
:D Ε, θα κάνω έναν επίλογο να κλείσει!! :D :D



gkarvou
Νέος χρήστης
Νέος χρήστης
Posts: 60
Joined: 06 Sep 2016 11:18
Location:
Contact:

Re: Guca – Κυνηγώντας τα χάλκινα.

Post by gkarvou »

8η, 9η Μέρα Σκόπια, Πλαστήρα.
Ξυπνήσαμε έχοντας τρεις μέρες χάλκινα στ’αυτιά μας, και η μέρα θα ήταν μεγάλη καθώς η επιστροφή έπρεπε να ξεκινήσει. Η Ντράγκισα, η σπιτονοικοκυρά μας, ως τελευταίο πρωινό είχε ετοιμάσει υπερπαραγωγή!
Image
Για μας έμαθε ότι είμαστε Έλληνες μόλις το προηγούμενο βράδυ, από αυτήν μάθαμε να λέμε «Ντόμπρο γιότο» το πρωί (καλημέρα). Οι άνθρωποι μπορούν να συνδέονται χωρίς να ξέρουν την ίδια γλώσσα, μας το έδειξαν οι αγκαλιές και τα χαμόγελα του αποχαιρετισμού με τα βλέμματα να λένε «να ξανάλθετε, τα ξαναλέμε». Φόρτωμα, βενζίνες, αέρα λάστιχα και δρόμο ανατολικά να βγούμε στον κεντρικό άξονα αρχικά από Βελιγράδι για Βόρεια Μακεδονία, Ελλάδα. Μέχρι την εθνική επαρχιακός δρόμος με καλές στροφές μέσα από τους πράσινους λόφους της Σερβικής επαρχίας και ο άξονας, μια τυπική εθνική οδός.
Image
Ο στόχος ήταν για όσο πιο κοντά στην Ελλάδα, ίσως και μέσα, όμως ήταν αδύνατον να οδηγήσεις πάνω από μια ώρα χωρίς να αναζητήσεις στάση για νερό και να βγάλεις για λίγο κράνος και μπουφάν, η ζέστη ήταν αφόρητη. Περνώντας τον συνοριακό σταθμό με την Βόρεια Μακεδονία η απόφαση ήταν σχεδόν μονόδρομος, «πάμε Σκόπια, δεν αντέχετε η ζέστη». Ευτυχώς! Τα Σκόπια ήταν μια πόλη που έπρεπε να επισκεφτούμε. Όχι τόσο για την ομορφιά της, που την είχε στην παλιά πόλη, την μουσουλμανική συνοικία, όσο για την διαπίστωση αυτού του εξάλλου κιτς που βρίσκετε στο κέντρο της. Περπατώντας το δεν μπορείς να μην λυπηθείς με τα παιχνίδια ταυτότητας που παιχτήκαν σε αναζήτηση μιας οντότητας. Είναι απίστευτο και σοκαριστικό αυτό το fake των κτισμάτων του κέντρου που προσπαθούν να αφηγηθούν με μια αυθαίρετη και επιπόλαια αρχιτεκτονική μια ιστορία που δεν υπάρχει είτε ως παρελθόν, είτε ως παρόν. Σου δείχνει η εικόνα κατάμουτρα πόσο γελοίο μπορεί να είναι επάνω σου, ένα κουστούμι απομίμησης. Δεν μπορεί να μην σε πιάσει θλίψη σκεφτόμενος πως τα εκάστοτε πολιτικά κέντρα μπορούν να βρίσκουν και να σπαταλούν χρηματοδοτήσεις εφήμερης «προπαγάνδας», αλλά όχι στηρίξεις του πνευματικού και βιοτικού επιπέδου σου.
Image
Άδεια πόλη κατά τον Αύγουστο, μιας και όλοι ήταν διακοπές, με έναν ενδιαφέρον περίπατο στα άναρχα σοκάκια της παλιάς, μουσουλμανικής, συνοικίας. Η επόμενη μέρα ήρθε και στόχος της ως τελευταία της βόλτας ήταν μια διανυκτέρευση ελεύθερη στην Ελληνική ύπαιθρο. Πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα διαδρομή δίπλα στον Αξιό ποταμό, με στενούς σχετικά δρόμους η κατεύθυνση νοτιοδυτικά. Μια στάση για καφέ στο Μοναστήρι (Bitola) που φάνηκε όμορφο και ενδιαφέρον και κατεύθυνση νότια για Φλώρινα. Στο Ελληνικό φυλάκιο στα σύνορα πέρασα ίσως την περισσότερη ώρα σε έλεγχο. Ο αστυνομικός άρχισε ερωτήσεις λεπτομερών για το που είχαμε πάει και από ποιους δρόμους, μέχρι που κατάλαβε ότι ζοριζόμουν με την «ανάκριση» για να μου ξεφουρνίσει ότι έχει μια μηχανή και συχνά, πυκνά οργανώνει αποδράσεις στα βαλκάνια! Η πολλαπλή δε αναφορά του ότι η μηχανή είναι για έναν και ευτυχώς που δεν ακολουθεί η γυναίκα του ήταν κάτι που αναφέρεται ακόμα σαν αστείο με την Μαρία. Μετά τον απαραίτητο ασπασμό των εθνικών χωμάτων κατά την άφιξη η διαδρομή επιστροφής είχε βγει.
Image
Φλώρινα, Κοζάνη, Γρεβενά, Καλαμπάκα, Λίμνη Πλαστήρα. Σε όλη την διαδρομή μου πέρναγαν εικόνες διαδρομών, ανθρώπων, πολιτισμών, οδηγώντας σχεδόν μηχανικά. Μέχρι που έστριψα από Γρεβενά για Καλαμπάκα! Ενώ η διαδρομή είναι οικεία και την είχα ξανακάνει πρόσφατα… δεν σταμάτησα να φωνάζω στις στροφές και αυτές τις στοές από πλατάνια που περνάς: «ΔΙΑΔΡΟΜΑΑΑΡΑΑΑΑ!!!» Και όταν απλώς έκανα αριστερά στον πρώτο χωματόδρομο που κατέβαινε στην Πλαστήρα για να μείνουμε, μυρίζοντας την ελληνική γή με μια λίμνη που λαμπιρίζει σε μια μεγαλοπρεπή πανσέληνο είπα:
Τι ωραία χώρα ρε φίλε μου? ΤΙ, ΩΡΑΙΑ, ΧΩΡΑ!!!

Image

Image

Image

Όλη η διαδρομή
Image

Υ.Σ. Κωστή, ευχαριστώ για την προτροπή να γράψω την βόλτα!



Post Reply