Τριτη 24 Μαιου.
Η μερα στο Žabljak ξημερωσε ιδανικα.
Ενας λαμπρος ηλιος μας χαμογελουσε και μας εκλεινε το ματι.
Πρωτος στοχος της ημερας ειναι το Durmitor και η διασχιση του.
Καθως ανεβαινουμε το τοπιο μας αποκαλυπτε την ομορφια του
Μια πινακιδα που μας απαγορευε την συνεχεια της πορειας μας την αμελησαμε.
Λιγο παρακατω ομως μια χιονουρα ηταν ο λογος που δεν θα μας επετρεπε την συνεχεια μας.
Δυστυχως για εμας δεν ειχε περασει ακομα μηχανημα για να καθαρίσει τον δρομο και ετσι αναγκαστηκαμε να γυρισουμε πισω.
Μια τελευταια εικονα απο την ομορφια του σημειου.
Και μια αναμνηστικη
Η εξελιξη αυτη μας αναγκασε να επιστρεψουμε πισω βεβαια και να βγαλουμε αλλη διαδρομη που θα μας εκανε τον γυρω του βουνου,προσθετοντας χλμ και χρονο στο προγραμμα μας.
Στον δρομο λοιπον και οσο πιο σβελτα μας επετρεπαν οι συνθηκες
Το Šavnik πρεπει να ειναι ομορφο αλλα εμεις το περασαμε αερα
Συντομα φτασαμε στο Pluzine
Δεν μας χαλασε η διαδρομη,εδω καθως κατεβαινουμε για το Piva Canyon
Το Piva Canyon απο την γεφυρα που συνδεει τις οχθες
Και ξανα ανεβασμα στο Durmitor απο εκει που θα κατεβαιναμε αν δεν μας ειχε κοψει η χιονουρα.
Καναμε διπλο κοπο για να απολαυσουμε το βουνο και δεν μας χαλασε!!!
Αφηνω τις φωτογραφιες να μιλησουν
Η μπασκετα !!!
Αφησαμε πισω την παιδικη χαρα του Durmitor και παμε να κανουμε το Piva Canyon προς βορα που θα μας οδηγουσε στα συνορα με Βοσνια.
Τι διαδρομαρα ειναι αυτη!!!
Φωτογραφιες δεν υπαρχουν πολλες καθως την απολαυσαμε οδηγικα με μια ανασα, με μια μικρη σταση στο φραγμα.
Η διαδρομη μας οδηγησε στα συνορα...
Αντιο Μαυροβουνιο
Με συνοπτικες διαδικασιες περασαμε Βοσνια
Απο το πρωι οδηγουσαμε χωρις σταση για εναν καφε ή καποιο σνακ.
Ειχε παει μεσημερι και στο προγραμμα μας ειμαστε πισω χρονικα.
Ετσι λοιπον σταματησαμε για να χαλαρωσουμε σε ενα ομορφο οικογενειακο κτημα που λειτουργουσε και σαν Rafting camp.
Η συνεχεια της ημερας ειχε το περασμα μας απο τις Ολυμπιακες εγκαταστασεις των χειμερινων αγωνων του Σεραγιεβο και καταληξη στο Μοσταρ.
Πρωτα ομως να ξεδιψασουν και οι μηχανες μας με την φθηνοτερη βενζινη σε ολο το ταξίδι μας.
Δυστυχως η ομαδα δεν σταματησε στα σημεια που ειχαμε βαλει πινεζα για σταση ενδιαφεροντως και μονο εγω που ημουν τελευταιος εγραψα στον φακο μου το ιστορικο σημειο οπου ειχαν τελεστει οι αγωνες αλλα και που στον πολεμο της Βοσνιας οι εγκαταστασεις χρησιμοποιηθήκαν για αλλους σκοπους.
Στις πλαγιες του ορους Igman λοιπον οπου παντου γυρω σου εβλεπες τα σημαδια του πολεμου.
Στρατιωτικο νεκροταφείο
Το ξενοδοχειο των αθλητων πληγμενο απο βληματα.
Ομαδικοι ταφοι σε λοφο
Το βαρθρο της απονομης
Περιεργα συναισθηματα με διακατείχαν.
Εδω που ειχαν δοξαστει αθλητες...εδω που χαθηκαν τοσες ζωες.
Η ομαδα ειχε προχωρησει και με περιμενε σε μια κεντρικη διασταυρωση.
Ετσι συνεχισαμε ολοι μαζι σε μια πολυ αξιολογη διαδρομη διπλα στον ποταμο Νερετβα που μας οδηγησε στην πολη του Μοσταρ.
Με συνοπτικες διαδικασιες πηραμε τα δωματια μας και βγηκαμε με τα ποδια στην πολη,κατευθυνομενοι στην ιστορικη γεφυρα.
Ισως η πιο κουραστικη μερα του ταξιδιου εκλεισε με το πιο καλο φαγητο του ταξιδιου σε παραδοσιακη ταβερνα της πολης...
Δεν αρνηθηκαμε και ενα ποτακι σε παρακειμενο μπαρακι,που μας εστειλε για υπνο.
