Θα ανεβεί κανείς Κωνσταντινούπολη για το ΜΟΤΟGP????
Αν ναι ...απαντήστε...
MOTO GP
-
alexandros12
- Παλιά καραβάνα
- Posts: 1559
- Joined: 02 Feb 2005 10:49
- Location: ΜΕΓΑΡΑ
- Contact:
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΓΙΑ ΤΟ MOTOGP
(και γιατί να μην ξαναπάει κανείς)
Η αγωνία της αναχώρησης επιτέλους έληξε. Οχι γιατί θα βλέπαμε την Κωνσταντινούπολη για πρώτη φορά, αφού τα τελευταία χρόνια βρίσκομαι εκεί τουλάχιστον 3 φορές τον χρόνο, αλλά γιατί επιτέλους μετά από 5 χρόνια θα ξαναταξίδευα με μηχανή.
Αφού το καλοκαίρι όλοι οι θεοί είχαν συνομωτήσει εναντίον μου να μην κάνω διακοπές, τουλάχιστον τώρα τα πάντα ήταν έτοιμα.
Μια εβδομάδα πριν την αναχώρηση. Τελικός έλεγχος της μοτοσυκλέτας μου, προετοιμασία της λίστας ταξιδιού, έλεγχος των δωματίων στην Πόλη, παραλαβή εισητηρίων αγώνα, και ο συνταξιδευτής μου ακόμη αναποφάσιστος για το αν θα ταξιδέψει μαζί μου ή όχι. Οι αποφάσεις λοιπόν πάρθηκαν από εμένα και θα ταξίδευα μόνος μου. Εγώ και η γυναίκα μου.
Πέμπτη 20/10/2005 ώρα 8:20
Η μηχανή φορτώνεται, και το ταξίδι ξεκιναεί. Η μεγάλη έκπληξη του ταξιδιού; Η γυναίκα μου, η οποία αποδεικνυεται χιλιομετροφάγος. Πρώτη στάση στην Λαμία, καφεδάκι, και ξανα προς τα πάνω.
Τα υπόλοιπα έως τα σύνορα κύλισαν σχεδόν φυσιολογικά, αν εξαιρέσουμε μια σπασμένη αλυσίδα στα Τέμπη (είχε κάνει μόνο 2500 χλμ) και καθυστέρηση 4 ώρων για την αντικατάστασή της.
Παρασκευή 21/10/2005 ώρα 12:30
Και φτάσαμε στο συνοριακό φυλάκιο των Κήπων. Οι Έλληνες τελωνειακοί χωρίς να θέλω να τους δείξω καλύτερους από τους Τούρκους συναδέλφους τους ήταν ταχύτατοι. Οι Τούρκοι, λόγω του φόρτου εργασίας που τους προέκυψε ΒΡΑΧΥΚΥΚΛΩΣΑΝ. Σχεδόν τρείς ώρες για να περάσουμε τα σύνορα.....
Και το τελικό στάδιο των 260 χλμ έως την Κνωσταντινούπολη άρχισε επιτέλους θεωρώντας ότι όλα τα προβλήματα ήταν πίσω μας...15 χλμ μετά τα σύνορα και ενώ οδηγάω με 90 χλμ/ώρα, ένας Τούρκος αστυνομικός βγαίνει στον δρόμο και μου κάνει σήμα να σταματήσω. Σταματάω και εγώ και αρχιζει η νοηματική που δυστυχώς δεν μπορεί να αποδοθεί με έντυπο μέσο για την ταχύτητα που οδηγούσα. Αυτός ισχυριζόταν πως οδηγούσα με 120 χλμ/ώρα, εγώ με 90. Να σημειώσω δε, πως οι Τούρκοι αστυνομικοί είναι πολύ καλύτερα εξοπλισμένοι από τους δικούς μας. Ούτε ραντάρ σε τρίποδα, ούτε ραντάρ πιστόλια να σε σημαδεύουν. ¨εχουν ενσωματωμένο ραντάρ στο μάτι. Σε κόβούν από μακριά, και βγάζουν πόρισμα. Δυστυχώς δεν βγάζουν και χαρτάκι απόδειξης από άλλη έξοδο του σώματός τους.
Τελικά μετά από παζάρι μισής περίπου ώρας και αφού ενημερώθηκα σε σπαστα αγγλο-ελληνικό-τούρκικα, πως μπορεί το όριο στην πινακίδα να είναι 90 χλμ/ώρα για τις μηχανές είναι 70 χλμ/ωρα, με άφησαν και έφυγα.
Σαράντα χιλιόμετρα παρακάτω η ιστορία επαναλάμβάνεται. Ευτυχώς για τελευταία φορά. Βλαστήμησα τον εαυτό μου που δεν περίμενα στα σύνορα να ταξιδέψω με καμιά εικοσαριά μηχανές από οργανωμένη μηχανή από Ελλάδα.
Φτάνοντας στην Κωνσταντινούπολη και αφού έχασα μιαμιση ώρα στην κίνηση κατάφερα και ξάπλωσα το κουρασμένο μου κορμι στο κρεβάτι του ξενοδοχείου.
Σάββατο 22/10/2005
Η μέρα κύλησε με βόλτες στην Πόλη, επισκέψεις σε διάφορους ενδιαφέροντες χώρους για γυναίκες (ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ λέγονται). Τα μνημεία τα είχαμε επισκεφτεί στα προήγουμενα ταξίδια μου. Αν και σαν συμβουλή σας προτείνω οπωσδήποτε να πάτε στην Βασιλική της Κιστέρνης (το παλιο υδραγωγείο της πόλης), ακριβώς απέναντι από την Αγια Σοφιά. Είναι κατά την προσωπική μου άποψη το ποιό όμορφο από όλα. Τώρα αν κάποιος πηγαίνει πρώτη φόρα στην Κωνσταντινούπολη και έχει χρόνο για να τα δεί όμορφα μέρη για να επισκεφτείς είναι φυσικά η Αγια Σοφιά, που θέλει περίπου 2 ώρες να την γυρίσεις μαζί με το μουσείο της. Ακριβώς απέναντι είναι το Μπλέ Τζαμί, που χρείαζεσαι το πολύ μια ώρα, και δίπλα από την Αγια Σοφιά είναι το ΤΟΠ ΚΑΠΙ, το παλάτι του σουλτανου δηλαδή. Χρειάζεσαι μίνιμουμ 4 ώρες για να το δεις όλο.
Ο δρόμος που περνάει μπροστά από την Αγιά Σοφιά, και να κάνεις δεξία κάθως βγαίνεις από αυτήν σε βγάζει στο μεγάλο παζάρι (με τα πόδια περίπου 5 λεπτά). Από εκεί μπορείς να κατεβείς στην γέφυρα του Γαλατά και να πάς στον πύργο του Γαλατά. Αξίζει να περπατήσεις στο Πέραν, και να περάσεις μια βόλτα από το παζάρι των μπαχαρικών. Για ποιό Ευρωπαϊκά πράγματα, μια επίσκεψη στο ΝΙΣΑΝΤΑΣΙ (το Κολωνάκι της Κωνστανινούπολης), στην BAGDAT στην Ασιατική πλευρά της πόλης, και φυσικά στον παραλιακό δρόμο στο Βόσπορο.
Κυριακή 23/10/2005 ημέρα του αγώνα.
Και εκεί που αρχίζουν τα γλέντια.... Δυστυχώς η πλήρης ανοργανωσια. Κανένας, μα ΚΑΝΕΝΑΣ, από τους υπαλλήλους της πίστας, τους αστυνομικούς, τους security, ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΑΓΓΛΙΚΑ ή κάποια άλλη γλώσσα εκτός από Τουρκικα.
Τα προσπέκτους του αγώνα είναι γραμμένα μόνο στα Τούρκικα. Η περιγραφή του αγώνα είναι μόνο στα Τούρκικα. Και όλα αυτά σε έναν αγώνα παγκοσμίου πρωταθλήματος, με το 60% των θεατών ξένους επισκέπτες.
Το απόγευμα σε ιδιωτική συζήτηση με Τούρκους γνωστούς μου (και όχι πλέον ΦΙΛΟΥΣ), συνειδητοποίησα μια μεγάλη εθνικιστική στροφή στην σκέψη τους. Δέχτηκα παράπονα γιατι στην πόλη της Καβάλας υπάρχει ταμπέλα που λέει «ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ 460 χλμ» και δεν λέει ISTANBUL. Θα μπορούσα να το δεχτώ αφού το διεθνές όνομα της πόλης πλέον είναι αυτό αν.........
Δευτέρα 24/10/2005
Μετά από πολύ κόπο καταφέραμε να βρούμε τον δρόμο για την IPSALA (το τουρκικό χωριό στο συνοριακό φυλάκιο με τους Κήπους. Γιατί όλοι οι δρόμοι σε οδηγούν στο EDIRNE (Ανδριανούπολη), έτσι ώστε να μην περάσεις από την Εγνατία Οδό, αλλά από την «ΠΑΡΑεγνατία» που φτιάχνουν μέσα από την Βουλγαρία. Ο δρόμος για το EDIRNE, μεγάλος αυτοκινητόδρομος, για την IPSALA, επιπέδου επαρχιακού, Ελληνικού δρόμου.
Αφού οδηγήσησεις 120 χλμ βλέπεις την πρώτη ταμπέλα για IPSALA και μόλις βγεις από την έξοδο, αντί να έχει ταμπέλα για αυτήν σου ξαναέχει ταμπέλα για EDIRNE, μην τυχόν και μπερδευτείς και τελικά καταλήξεις εκεί (όπως κάποια παιδιά που γνώρισα στον δρόμο).
Προχωρώντας ανακάλυψα πως το διεθνές όνομα της Ελλάδος δεν είναι HELLAS όπως θα είχα την απαίτηση. Ούτε GREECE όπως θα το δεχόμουν. Είναι
Yunanistan. Πάλι καλά δηλαδή που δεν μας έγραψαν και ΓΚΙΑΟΥΡΙΣΤΑΝ. Η Θεσσαλονίκη δεν είναι SALONIKA. Είναι SELANIC, και η Αλεξανδρούπολη, είναι... GUMULUCKU….. Τα σχόλια τα αφήνω σε έσας. Αυτοί λοιπόν οι «ΦΙΛΟΙ» είχαν παράπονο για το ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ.
Πρώτη μου φορά μετά από 10 χρόνια ταξιδιών στην Τουρκία, και έφυγα βρίζοντας όπως μπήκα για πρώτη φορά στην Τουρκία.
Δυστυχώς ποτέ δεν θα αλλάξουν και πάντα θα μας περιμένουν στην γωνία, να μας τα πάρουν σας τουρίστες, επιχειρηματίες, πολιτικούς, χωρίς ποτέ αυτοί να δώσουν κάτι....
Η ποιό καλή παρατήρηση από όλο το ταξίδι είναι πως οι Έλληνες μοτοσυκλετιστές, ξαναβρήκαν τις παλιές καλές αρχές τους και πάλι χαιρετάνε στον δρόμο, σταματάνε να βοηθήσουν, και πάντοτε να πιάσουν κουβέντα. Μάλλον αυτοί που γέμισαν για λίγο καιρό τους δρόμους καβαλώντας πάνω σε ολοκαίνουριες μηχανές που δεν ήξεραν ούτε να τις όδηγήσουν, ούτε να συνοδηγήσουν, κατάλαβαν ότι είναι καλύτερο να γυρίσουν στα κουτάκια τους.
Πολλούς χαιρέτισμούς σε όλα τα παιδιά που γνώρισα στο τάξίδι (τα 2 παιδιά από την Χαλκιδική με το VSTROM και το GS, στα παιδιά του ΟΝ-OFF 600+ που θα τα ξαναπούμε σίγουρα και σε όλους τους άλλους που σταμάτησαν στα Τέμπη να με ρωτήσουν αν χρειάζομαι βοήθεια).
Σοφιανός Καβακόπουλος
Η αγωνία της αναχώρησης επιτέλους έληξε. Οχι γιατί θα βλέπαμε την Κωνσταντινούπολη για πρώτη φορά, αφού τα τελευταία χρόνια βρίσκομαι εκεί τουλάχιστον 3 φορές τον χρόνο, αλλά γιατί επιτέλους μετά από 5 χρόνια θα ξαναταξίδευα με μηχανή.
Αφού το καλοκαίρι όλοι οι θεοί είχαν συνομωτήσει εναντίον μου να μην κάνω διακοπές, τουλάχιστον τώρα τα πάντα ήταν έτοιμα.
Μια εβδομάδα πριν την αναχώρηση. Τελικός έλεγχος της μοτοσυκλέτας μου, προετοιμασία της λίστας ταξιδιού, έλεγχος των δωματίων στην Πόλη, παραλαβή εισητηρίων αγώνα, και ο συνταξιδευτής μου ακόμη αναποφάσιστος για το αν θα ταξιδέψει μαζί μου ή όχι. Οι αποφάσεις λοιπόν πάρθηκαν από εμένα και θα ταξίδευα μόνος μου. Εγώ και η γυναίκα μου.
Πέμπτη 20/10/2005 ώρα 8:20
Η μηχανή φορτώνεται, και το ταξίδι ξεκιναεί. Η μεγάλη έκπληξη του ταξιδιού; Η γυναίκα μου, η οποία αποδεικνυεται χιλιομετροφάγος. Πρώτη στάση στην Λαμία, καφεδάκι, και ξανα προς τα πάνω.
Τα υπόλοιπα έως τα σύνορα κύλισαν σχεδόν φυσιολογικά, αν εξαιρέσουμε μια σπασμένη αλυσίδα στα Τέμπη (είχε κάνει μόνο 2500 χλμ) και καθυστέρηση 4 ώρων για την αντικατάστασή της.
Παρασκευή 21/10/2005 ώρα 12:30
Και φτάσαμε στο συνοριακό φυλάκιο των Κήπων. Οι Έλληνες τελωνειακοί χωρίς να θέλω να τους δείξω καλύτερους από τους Τούρκους συναδέλφους τους ήταν ταχύτατοι. Οι Τούρκοι, λόγω του φόρτου εργασίας που τους προέκυψε ΒΡΑΧΥΚΥΚΛΩΣΑΝ. Σχεδόν τρείς ώρες για να περάσουμε τα σύνορα.....
Και το τελικό στάδιο των 260 χλμ έως την Κνωσταντινούπολη άρχισε επιτέλους θεωρώντας ότι όλα τα προβλήματα ήταν πίσω μας...15 χλμ μετά τα σύνορα και ενώ οδηγάω με 90 χλμ/ώρα, ένας Τούρκος αστυνομικός βγαίνει στον δρόμο και μου κάνει σήμα να σταματήσω. Σταματάω και εγώ και αρχιζει η νοηματική που δυστυχώς δεν μπορεί να αποδοθεί με έντυπο μέσο για την ταχύτητα που οδηγούσα. Αυτός ισχυριζόταν πως οδηγούσα με 120 χλμ/ώρα, εγώ με 90. Να σημειώσω δε, πως οι Τούρκοι αστυνομικοί είναι πολύ καλύτερα εξοπλισμένοι από τους δικούς μας. Ούτε ραντάρ σε τρίποδα, ούτε ραντάρ πιστόλια να σε σημαδεύουν. ¨εχουν ενσωματωμένο ραντάρ στο μάτι. Σε κόβούν από μακριά, και βγάζουν πόρισμα. Δυστυχώς δεν βγάζουν και χαρτάκι απόδειξης από άλλη έξοδο του σώματός τους.
Τελικά μετά από παζάρι μισής περίπου ώρας και αφού ενημερώθηκα σε σπαστα αγγλο-ελληνικό-τούρκικα, πως μπορεί το όριο στην πινακίδα να είναι 90 χλμ/ώρα για τις μηχανές είναι 70 χλμ/ωρα, με άφησαν και έφυγα.
Σαράντα χιλιόμετρα παρακάτω η ιστορία επαναλάμβάνεται. Ευτυχώς για τελευταία φορά. Βλαστήμησα τον εαυτό μου που δεν περίμενα στα σύνορα να ταξιδέψω με καμιά εικοσαριά μηχανές από οργανωμένη μηχανή από Ελλάδα.
Φτάνοντας στην Κωνσταντινούπολη και αφού έχασα μιαμιση ώρα στην κίνηση κατάφερα και ξάπλωσα το κουρασμένο μου κορμι στο κρεβάτι του ξενοδοχείου.
Σάββατο 22/10/2005
Η μέρα κύλησε με βόλτες στην Πόλη, επισκέψεις σε διάφορους ενδιαφέροντες χώρους για γυναίκες (ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ λέγονται). Τα μνημεία τα είχαμε επισκεφτεί στα προήγουμενα ταξίδια μου. Αν και σαν συμβουλή σας προτείνω οπωσδήποτε να πάτε στην Βασιλική της Κιστέρνης (το παλιο υδραγωγείο της πόλης), ακριβώς απέναντι από την Αγια Σοφιά. Είναι κατά την προσωπική μου άποψη το ποιό όμορφο από όλα. Τώρα αν κάποιος πηγαίνει πρώτη φόρα στην Κωνσταντινούπολη και έχει χρόνο για να τα δεί όμορφα μέρη για να επισκεφτείς είναι φυσικά η Αγια Σοφιά, που θέλει περίπου 2 ώρες να την γυρίσεις μαζί με το μουσείο της. Ακριβώς απέναντι είναι το Μπλέ Τζαμί, που χρείαζεσαι το πολύ μια ώρα, και δίπλα από την Αγια Σοφιά είναι το ΤΟΠ ΚΑΠΙ, το παλάτι του σουλτανου δηλαδή. Χρειάζεσαι μίνιμουμ 4 ώρες για να το δεις όλο.
Ο δρόμος που περνάει μπροστά από την Αγιά Σοφιά, και να κάνεις δεξία κάθως βγαίνεις από αυτήν σε βγάζει στο μεγάλο παζάρι (με τα πόδια περίπου 5 λεπτά). Από εκεί μπορείς να κατεβείς στην γέφυρα του Γαλατά και να πάς στον πύργο του Γαλατά. Αξίζει να περπατήσεις στο Πέραν, και να περάσεις μια βόλτα από το παζάρι των μπαχαρικών. Για ποιό Ευρωπαϊκά πράγματα, μια επίσκεψη στο ΝΙΣΑΝΤΑΣΙ (το Κολωνάκι της Κωνστανινούπολης), στην BAGDAT στην Ασιατική πλευρά της πόλης, και φυσικά στον παραλιακό δρόμο στο Βόσπορο.
Κυριακή 23/10/2005 ημέρα του αγώνα.
Και εκεί που αρχίζουν τα γλέντια.... Δυστυχώς η πλήρης ανοργανωσια. Κανένας, μα ΚΑΝΕΝΑΣ, από τους υπαλλήλους της πίστας, τους αστυνομικούς, τους security, ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΑΓΓΛΙΚΑ ή κάποια άλλη γλώσσα εκτός από Τουρκικα.
Τα προσπέκτους του αγώνα είναι γραμμένα μόνο στα Τούρκικα. Η περιγραφή του αγώνα είναι μόνο στα Τούρκικα. Και όλα αυτά σε έναν αγώνα παγκοσμίου πρωταθλήματος, με το 60% των θεατών ξένους επισκέπτες.
Το απόγευμα σε ιδιωτική συζήτηση με Τούρκους γνωστούς μου (και όχι πλέον ΦΙΛΟΥΣ), συνειδητοποίησα μια μεγάλη εθνικιστική στροφή στην σκέψη τους. Δέχτηκα παράπονα γιατι στην πόλη της Καβάλας υπάρχει ταμπέλα που λέει «ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ 460 χλμ» και δεν λέει ISTANBUL. Θα μπορούσα να το δεχτώ αφού το διεθνές όνομα της πόλης πλέον είναι αυτό αν.........
Δευτέρα 24/10/2005
Μετά από πολύ κόπο καταφέραμε να βρούμε τον δρόμο για την IPSALA (το τουρκικό χωριό στο συνοριακό φυλάκιο με τους Κήπους. Γιατί όλοι οι δρόμοι σε οδηγούν στο EDIRNE (Ανδριανούπολη), έτσι ώστε να μην περάσεις από την Εγνατία Οδό, αλλά από την «ΠΑΡΑεγνατία» που φτιάχνουν μέσα από την Βουλγαρία. Ο δρόμος για το EDIRNE, μεγάλος αυτοκινητόδρομος, για την IPSALA, επιπέδου επαρχιακού, Ελληνικού δρόμου.
Αφού οδηγήσησεις 120 χλμ βλέπεις την πρώτη ταμπέλα για IPSALA και μόλις βγεις από την έξοδο, αντί να έχει ταμπέλα για αυτήν σου ξαναέχει ταμπέλα για EDIRNE, μην τυχόν και μπερδευτείς και τελικά καταλήξεις εκεί (όπως κάποια παιδιά που γνώρισα στον δρόμο).
Προχωρώντας ανακάλυψα πως το διεθνές όνομα της Ελλάδος δεν είναι HELLAS όπως θα είχα την απαίτηση. Ούτε GREECE όπως θα το δεχόμουν. Είναι
Yunanistan. Πάλι καλά δηλαδή που δεν μας έγραψαν και ΓΚΙΑΟΥΡΙΣΤΑΝ. Η Θεσσαλονίκη δεν είναι SALONIKA. Είναι SELANIC, και η Αλεξανδρούπολη, είναι... GUMULUCKU….. Τα σχόλια τα αφήνω σε έσας. Αυτοί λοιπόν οι «ΦΙΛΟΙ» είχαν παράπονο για το ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ.
Πρώτη μου φορά μετά από 10 χρόνια ταξιδιών στην Τουρκία, και έφυγα βρίζοντας όπως μπήκα για πρώτη φορά στην Τουρκία.
Δυστυχώς ποτέ δεν θα αλλάξουν και πάντα θα μας περιμένουν στην γωνία, να μας τα πάρουν σας τουρίστες, επιχειρηματίες, πολιτικούς, χωρίς ποτέ αυτοί να δώσουν κάτι....
Η ποιό καλή παρατήρηση από όλο το ταξίδι είναι πως οι Έλληνες μοτοσυκλετιστές, ξαναβρήκαν τις παλιές καλές αρχές τους και πάλι χαιρετάνε στον δρόμο, σταματάνε να βοηθήσουν, και πάντοτε να πιάσουν κουβέντα. Μάλλον αυτοί που γέμισαν για λίγο καιρό τους δρόμους καβαλώντας πάνω σε ολοκαίνουριες μηχανές που δεν ήξεραν ούτε να τις όδηγήσουν, ούτε να συνοδηγήσουν, κατάλαβαν ότι είναι καλύτερο να γυρίσουν στα κουτάκια τους.
Πολλούς χαιρέτισμούς σε όλα τα παιδιά που γνώρισα στο τάξίδι (τα 2 παιδιά από την Χαλκιδική με το VSTROM και το GS, στα παιδιά του ΟΝ-OFF 600+ που θα τα ξαναπούμε σίγουρα και σε όλους τους άλλους που σταμάτησαν στα Τέμπη να με ρωτήσουν αν χρειάζομαι βοήθεια).
Σοφιανός Καβακόπουλος
-
alexandros12
- Παλιά καραβάνα
- Posts: 1559
- Joined: 02 Feb 2005 10:49
- Location: ΜΕΓΑΡΑ
- Contact:
ΑΠ'ΟΤΙ ΔΙΑΒΑΣΑ ΣΟΦΙΑΝΕ ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΗΤΑΝ ΚΑΛΕΣ ΜΕ ΑΡΚΕΤΑ ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΣ ΝΑ ΠΑΣ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΛΕΣ ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΙ ΓΙΝΕΤΕ.ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΑΥΤΑ ΜΕΡΗ ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ ΟΛΟΙ ΑΛΛΑ ΠΕΣ ΜΕ ΠΡΟΚΑΤΕΛΕΙΜΕΝΟ ΠΕΣ ΤΕ ΜΕ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΤΕ ΑΛΛΑ ΟΠΩΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΣ ΜΟΝΟ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΦΕΛΗΣ ΠΛΕΟΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΝ ΤΗΝ ΛΕΞΗ <ΦΙΛΟΣ> ΓΙ'ΑΥΤΟΥΣ.ΑΝ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΠΑΩ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙ'ΑΥΤΟ.ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΠΑΩ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΟΤΙ ΠΑΩ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΦΟΒΕΡΗ ΚΟΥΖΙΝΑ.ΑΥΤΑ
Να ειμαστε ολοι καλα και να ταξιδευουμε οσο περισοτερο μπορουμε.
-
alexandros12
- Παλιά καραβάνα
- Posts: 1559
- Joined: 02 Feb 2005 10:49
- Location: ΜΕΓΑΡΑ
- Contact:
ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ
ΑΓΑΠΗΤΕ ΣΟΦΙΑΝΕ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΥΠΕΡΒΑΛΕΙΣ ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΣΕ ΟΛΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ..... ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΝΕΦΕΡΕΣ.
ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΕ ΤΟΠΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΥΠ ΟΨΙΝ ΟΤΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ.
ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΣΠΙΤΙ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΕΣ, ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ......ΚΑΙ ΜΗΝ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΕΡΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ...ΚΛΠ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ !!!
ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΕ ΝΕΩΤΕΡΟ ΜΗΥΝΜΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΓΟΝ ΤΗΣ ΩΡΑΣ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΦΩΤΗΣ
(ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΤΗΚΑΜΕ ΣΤΟ GP !!!)
ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΕ ΤΟΠΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΥΠ ΟΨΙΝ ΟΤΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ.
ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΣΠΙΤΙ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΕΣ, ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ......ΚΑΙ ΜΗΝ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΕΡΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ...ΚΛΠ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ !!!
ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΕ ΝΕΩΤΕΡΟ ΜΗΥΝΜΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΓΟΝ ΤΗΣ ΩΡΑΣ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΦΩΤΗΣ
(ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΤΗΚΑΜΕ ΣΤΟ GP !!!)
Φίλε Φώτη, ταξιδεύω στην Τουρκία (όχι μόνο στην Κωνσταντινούπολη), περίπου 3 φορές τον χρόνο. Εχω Τούρκο συνέταιρο, φίλους που κάνουμε πολλή παρέα, και συζητάμε ανοιχτά τα πάντα. Από θρησκευτικές συζητήσεις ταμπού, εώς πολιτικές συζητ ήσεις ακραίων πραγματικά θέσεων. Ενιωσα στην Τουρκία τόση φιλοξένια όση δεν είχα βρει στην Ελλάδα, και αυτό με έκανε να συμπαθήσω αυτούς τους ανθρώπους. Σε αυτό το ταξίδι όμως τα πάντα ανατράπηκαν. Ενώ ήμουν εκεί για διακόπές και όχι για δουλειές, βρήκα ανθρώπους που ήξερα αλλαγμένους ώς προς τον τρόπο σκέψης. Ισως να φταίει η αναμονή για την είσοδο στην Ε.Ε.. Ισως η αρνητική στάση της Ευρώπης προς αυτό, δεν ξέρω. Το ζήτημα είναι ότι τέθηκαν έμμεσα εθνικά ζητήματα που δεν πρέπει καν να αναφέρονται. Φυσικά και κατανοώ τις ιδιαιτερότητες του ΄κάθε μέρους ξεχωριστά. Αλλά όπως λες και εσύ αν το να ταξιδεύεις σε μια ξένη χώρα είναι σαν να πηγαίνεις επίσκεψη σε ξένο σπίτι, τότε πρέπει και να σέβεσαι τους καλεσμένους σου. Να προσπαθήσεις δλδ να τους κάνεις να περάσουν και αυτοί καλά, και όχι πχνα τους αφήσεις να βλέπουν τηλεόραση στα γιαπωνέζικα γιατι εσυ στα νιάτα σου έμαθες να μιλάς΄γιαπωνέζικα. Εσυ έφυγες και ήρθες από Καστανιές και δεν έιδες την άλλη πλευρά του δρόμου προς Κήπους και ίσως ούτε τις πινακίδες που αναφέρω. Πάντως τουλάχιστον ευχομαι να συνεχίσουμε να ταξιδεύουμε πάντα και παντού και πάντα με καλή παρέα σαν την δική σας...
Απάντηση
Καλά είστε καλά και οι δύο σας???Αντί να πείτε για το ήχο των χιλιαρών ή το τέρμα γκάζι των 125αριών ή έστω για την μο@#$%ρα της kawa που όταν βγήκε όλο το στάδιο φώναζε κάθεστε και ασχολήστε με τους Τούρκους και τις πινακίδες τους...Ρε οι άνθρωποι (που δεν ξέρουν να συννενοούνται σε αγγλικά,που είναι 30 χρόνια πίσω κλπ.) έχουν πίστα και διοργανώνουν αγώνες ενώ εμείς διοργανώνουμε δημοψηφίσματα εάν θέλουμε πίστα ή όχι.....Εγώ πάντως πέρασα φανταστικά,ο χρόνος ήταν πολύ λίγος για να γυρίσω την Πόλη,εντυπωσιάστηκα από την πίστα,γέλασα πολύ με τα ταξί (το τρενάκι του τρόμου),έφαγα απίστευτα φαγητά και γενικά την εκδρομή αυτή τη συστήνω ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ..Και βέβαια αξίζει να πάτε από τις Καστανιές (70 χλμ παραπάνω) γιατί και ο δρόμος είναι καλύτερος αλλά και γιατί όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην EDIRNE (κοινώς ΑΝΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗ)......
Και όσοι νομίζετε ότι παντού υπάρχει ένας ΜΥΘΟΣ γελιέστε γιατί η μπύρα στην Πόλη είναι η εφές πίλσεν!!!!!!
Και όσοι νομίζετε ότι παντού υπάρχει ένας ΜΥΘΟΣ γελιέστε γιατί η μπύρα στην Πόλη είναι η εφές πίλσεν!!!!!!
Ποτέ μην οδηγείς γρηγορότερα από όσο μπορεί να πετάξει ο Φύλακας ο Άγγελός σου
Τελευταία μέρα πριν φύγω ο συνεταίρος ήθελε να με βγάλει για φαγητό για το παραδοσιακό Iftahr. Αυτο είναι το δείπνο μετά από μια μέρα ραμαζανίου (΄δεν τρωνε ουτε πίνουν τίποτα από την ανατολή μέχρι την δύση του ηλίου). Πάμε λοιπόν σε ένα καταπληκτικό εστιατόριο που σου ΄φερναν φαγητό συνέχεια μέχρι να σταματήσεις και να μην μπορείς άλλο.
Ενα από τα φαγητά ήταν κάτι κόκκινοι μικροί κεφτέδες ακανόνιστου σχήματος...Οταν ρώτησα τον Faik τι είναι αυτο μου απάντησε "ιτσικ κεφτε", φάε και θα σου αρέσει. Πραγματικά δοκίμασα και ήταν καταπληκτικό. Ελαφρά πικάντικο, με πολυ κα΄λή γέυση. Αργοτέρα όταν τον ρώτησα τι είναι αυτό μου είπε πως είναι κιμάς από μοσχάρι και αρνι, με μπαχαρικα και μυρωδικά, ο οποίος δεν ψήνεται αλλά απλα πλαθεται με τα μπαχαρικά για 3 με 4 ώρες....
Ηταν πολύ νόστιμο....
...Αλλά το βράδυ το εβγαλα στην τουαλέτα.....ΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ....
...αλλά ήταν πολύ νόστιμο...
Ενα από τα φαγητά ήταν κάτι κόκκινοι μικροί κεφτέδες ακανόνιστου σχήματος...Οταν ρώτησα τον Faik τι είναι αυτο μου απάντησε "ιτσικ κεφτε", φάε και θα σου αρέσει. Πραγματικά δοκίμασα και ήταν καταπληκτικό. Ελαφρά πικάντικο, με πολυ κα΄λή γέυση. Αργοτέρα όταν τον ρώτησα τι είναι αυτό μου είπε πως είναι κιμάς από μοσχάρι και αρνι, με μπαχαρικα και μυρωδικά, ο οποίος δεν ψήνεται αλλά απλα πλαθεται με τα μπαχαρικά για 3 με 4 ώρες....
Ηταν πολύ νόστιμο....
...Αλλά το βράδυ το εβγαλα στην τουαλέτα.....ΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ....
...αλλά ήταν πολύ νόστιμο...