Ταξιδέψτε διαβαζοντας

User avatar
korobilis7
Παλιά καραβάνα
Παλιά καραβάνα
Posts: 1344
Joined: 12 Mar 2010 23:42
Location:
Contact:

Re: Ταξιδέψτε διαβαζοντας

Post by korobilis7 »

6ήμερη on-offάδα στην Ελληνοβουλγαρική Ροδόπη απο τον Στεφανο και την παρεα του!


http://gone4riding.blogspot.com/2016/08 ... M6VrqS1gRY


Image


“Εκείνος που δεν ταξιδεύει, δεν έχει γνωρίσει την αξία των ανθρώπων.”
Μαυριτανική παροιμία.

User avatar
korobilis7
Παλιά καραβάνα
Παλιά καραβάνα
Posts: 1344
Joined: 12 Mar 2010 23:42
Location:
Contact:

Re: Ταξιδέψτε διαβαζοντας

Post by korobilis7 »

Ο Panagiotis Skoulikaritis μας ταξιδευει σε μια σιδεροκωλη μονοημερη,μεχρι τα βουνα της Αργιθεας με το Royal Enfield Himalayan!

https://mymotorcyclecartravels.travel.b ... 2-AbrlN0PM


Image


“Εκείνος που δεν ταξιδεύει, δεν έχει γνωρίσει την αξία των ανθρώπων.”
Μαυριτανική παροιμία.

User avatar
korobilis7
Παλιά καραβάνα
Παλιά καραβάνα
Posts: 1344
Joined: 12 Mar 2010 23:42
Location:
Contact:

Re: Ταξιδέψτε διαβαζοντας

Post by korobilis7 »

Ο Γιωργος μας βολταρει στην Τυνησια!

https://wheel-of-time-gr.com/%cf%84%cf% ... b-ddp15RoQ


Image


“Εκείνος που δεν ταξιδεύει, δεν έχει γνωρίσει την αξία των ανθρώπων.”
Μαυριτανική παροιμία.

User avatar
korobilis7
Παλιά καραβάνα
Παλιά καραβάνα
Posts: 1344
Joined: 12 Mar 2010 23:42
Location:
Contact:

Re: Ταξιδέψτε διαβαζοντας

Post by korobilis7 »

Νότιο Ιταλία και Σικελία μας ταξιδευει ο Νικολας με το ΚΤΜ

https://nikolaslaoutaristravels.blogspo ... t.html?m=1


Image


“Εκείνος που δεν ταξιδεύει, δεν έχει γνωρίσει την αξία των ανθρώπων.”
Μαυριτανική παροιμία.

User avatar
korobilis7
Παλιά καραβάνα
Παλιά καραβάνα
Posts: 1344
Joined: 12 Mar 2010 23:42
Location:
Contact:

Re: Ταξιδέψτε διαβαζοντας

Post by korobilis7 »

Κυνηγώντας την κορυφή του κόσμου...
Nordkapp – Νορβηγία



https://motoadventures.stratosvougas.co ... HRehK89Hp4


Image


“Εκείνος που δεν ταξιδεύει, δεν έχει γνωρίσει την αξία των ανθρώπων.”
Μαυριτανική παροιμία.

User avatar
korobilis7
Παλιά καραβάνα
Παλιά καραβάνα
Posts: 1344
Joined: 12 Mar 2010 23:42
Location:
Contact:

Re: Ταξιδέψτε διαβαζοντας

Post by korobilis7 »

10 μέρες με μοτοσυκλέτα στα Τζουμέρκα και την Ήπειρο!

Read more at: https://parallaximag.gr/taxidi/ellada-t ... otosikleta


Image


“Εκείνος που δεν ταξιδεύει, δεν έχει γνωρίσει την αξία των ανθρώπων.”
Μαυριτανική παροιμία.

User avatar
korobilis7
Παλιά καραβάνα
Παλιά καραβάνα
Posts: 1344
Joined: 12 Mar 2010 23:42
Location:
Contact:

Re: Ταξιδέψτε διαβαζοντας

Post by korobilis7 »

Δυτικά φθινοπωρινά Βαλκάνια

Ο North Explorer μας ταξιδευει Σερβια-Βοσνια-Μαυροβουνιο-Αλβανια

https://wherethepinshows.wordpress.com/ ... %bc%ce%ac/

Image



“Εκείνος που δεν ταξιδεύει, δεν έχει γνωρίσει την αξία των ανθρώπων.”
Μαυριτανική παροιμία.

User avatar
korobilis7
Παλιά καραβάνα
Παλιά καραβάνα
Posts: 1344
Joined: 12 Mar 2010 23:42
Location:
Contact:

Re: Ταξιδέψτε διαβαζοντας

Post by korobilis7 »

Ενα ταξιδιωτικο του Κωνσταντίνου Μητσάκη που εγινε το 2021 και γραφτηκε σε 5 ενοτητες στο περιοδικο bikeit.gr.
Ενα οδοιπορικό Ιστορίας 7.000 χλμ. στην Τουρκία και την Μέση Ανατολή (Λίβανος), χρονικής διάρκειας 22 ημερών.

“DAYTONA EAST” με Daytona Maverick 500
Image

Με συντεταγμένες την ιστορική γνώση και μνήμη, θα ταξίδευα στην ευλογημένη γη της Μικρασίας για να καταγράψω τις εναπομείναντες μαρτυρίες της μακραίωνης παρουσίας του προγονικού μας πολιτισμού. Πάνω στη σέλα μιας DAYTONA MAVERICK 500, ήθελα να περιηγηθώ σε ένδοξες αρχαιοελληνικές πολιτείες, σε ρωμαίικα αρχοντικά με σφαλισμένες πόρτες και σε πλακόστρωτες γειτονιές που κάποτε αντηχούσαν από ελληνικές φωνές.
Μεταβαίνοντας κατόπιν στη ταραγμένη περιοχή της Μέσης Ανατολής, θα αναζητούσα ίχνη ελληνικά χαμένα στα βάθη των αιώνων. Επιδίωξή μου ήταν να επισκεφθώ διαχρονικά μνημεία και ιστορικούς τόπους που σχετίζονται άμεσα με το πέρασμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Έτσι, λίγο πριν μας αποχαιρετήσει το 2021, φόρεσα το κράνος, φόρτωσα τις αποσκευές, πάτησα την μίζα και ξεκίνησα την ανατολική πορεία του “DAYTONA EAST”.

ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΓΗ
Όταν σχεδίαζα το “DAYTONA EAST”, γνώριζα ότι οι καιρικές συνθήκες στην διάρκεια του ταξιδιού θα ήταν αρκετά… κρύες – τόσο στην Ελλάδα, όσο (κυρίως) στην Κεντρική Τουρκία. Παρόλο αυτά, αποφάσισα να δοκιμάσω τις αντοχές μου στην κατάψυξη, κι έτσι προετοιμάστηκα ψυχολογικά (και ενδυματολογικά) και εντέλει ξεκίνησα, με μόνιμο συνεπιβάτη μου την παγωνιά.
Η προσέγγιση της ελληνο-τουρκικής μεθορίου (Κήποι) έγινε αυθημερόν, με τον υδράργυρο να φλερτάρει μονοψήφια νούμερα κοντά στο μηδέν, σε όλη την διάρκεια της διαδρομής. Πιο πολλές ήταν οι στάσεις που έκανα για έναν ζεστό καφέ, παρά για ανεφοδιασμό σε καύσιμα.
Στα 860 χλμ. που οδήγησα μέχρι τα ελληνο-τουρκικά σύνορα, η μαύρη DAYTONA MAVERICK 500, χάρη στα υψηλά επίπεδα απόδοσης του δικύλινδρου compact κινητήρας της και την εκπληκτική άνεσή της, με αιφνιδίασε ευχάριστα με τις αρετές του sport/touring χαρακτήρας της.
Φορτωμένη με 1 tank bag και 3 βαλίτσες (2 σαμάρια & dry bag 90 lt), με το ανάλογο πρόγραμμα ταξιδιού (safe) και μέση ωριαία ταχύτητα τα 130 χλμ., η ελληνική διαδρομή του “DAYTONA EAST” αποτέλεσε μια ξεκούραστη, όσο και άνετη οδηγική εμπειρία. Το πρώτο τεστ με την DAYTONA MAVERICK 500 μού πρόσφερε μόνο χαμόγελα, καθώς η μαύρη μοτοσυκλέτα της DAYTONA ανταποκρινόταν απόλυτα στις συνθήκες και τις απαιτήσεις του ταξιδιού μου.
Σύντομες οι συνοριακές διαδικασίες και νυχτερινή είσοδος στην Τουρκία – πρώτη διανυκτέρευση στη συνοριακή κωμόπολη Kesan. Ένα ζεστό μπάνιο και μετά ακολούθησε η απαραίτητη γαστρονομική εξόρμηση για κεμπάπ και κιουνεφέ. Αυτή την στιγμή την περίμενα όλη μέρα.
Image

Στην Τουρκία είχα να διανύσω περίπου 1.200 χλμ., οδηγώντας πάνω στην διαδρομή Kesan-Gelibolu-Bursa-Afyon-Konya-Karaman-Tasucu. Το ευχάριστο νέο για την τσέπη μου ήταν το γεγονός πως η τιμή της βενζίνης είχε κατρακυλήσει στα 0.80 Euro/lt, λόγω της «σφαλιάρας» που έχει δεχτεί το τελευταίο διάστημα η τουρκική λίρα. Με την ισοτιμία Ευρώ-Τουρκική Λίρα να αγγίζει το 1 προς 12, δικαίως ένιωθα ένας μικρός κροίσος μέσα στην κρίση!
Η διαδρομή της επομένης (Kesan-Gelibolu-Bursa-Kutahya-Afyon) άγγιζε τα 600 χλμ. κι είχε ως σημείο αναφοράς το σύντομο ακτοπλοϊκό πέρασμα των Στενών των Δαρδανελλίων (Ελλήσποντος). Αποβιβαζόμενος πλέον στην ασιατική ακτή της Τουρκίας, ήξερα πως πατούσα στα χώματα της μικρασιατικής γης, σ’ έναν τόπο ευλογημένο που αγαπήθηκε πολύ, τόσο από Έλληνες όσο και Τούρκους. Πάντα νιώθω εδώ ένα σφίξιμο στην καρδιά, μια θλίψη, μια πικρία.
Αργά το ίδιο απόγευμα, τα πρώτα χιόνια με υποδέχτηκαν στη διαδρομή Kutahya-Afyon. Το πάλλευκο σκηνικό πρόσφερε στην ματιά μου μια ξεχωριστή εικόνα, ενισχύοντας την εορταστική ατμόσφαιρα των ημερών.
Image

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΟΝ ΛΙΒΑΝΟ
Το ταξίδι στην… εποχή των παγετώνων της Ανατολικής Μικρασίας συνεχίστηκε στην διαδρομή Afyon-Konya (240 χλμ.), με αποκορύφωμα μια σύντομη -αλλά σφοδρή- χιονοθύελλα στην είσοδο της Konya. Αναγκάστηκα να διακόψω και να βρω καταφύγιο σ’ ένα βενζινάδικο για περίπου μισή ώρα. Εντάξει, είπαμε να χιονίσει για να δω μια άσπρη μέρα, αλλά όχι κι έτσι.
Αφού η κατάσταση ηρέμησε, κατευθύνθηκα στο κέντρο της πόλης, και συγκεκριμένα στο Μουσείο–Μαυσωλείο του φιλόσοφου-ποιητή Mevlana Rumi, τον ιδρυτή του περιστροφικού χορού των Δερβίσηδων. Ήταν μια αρκετά εντυπωσιακή ξενάγηση και τα στοιχεία που αποκόμισα ήταν πραγματικά ενδιαφέροντα.
Image

Η πόλη του Ικονίου, με συνολικό χριστιανικό πληθυσμό περίπου 53.225 κατοίκους (εκ των οποίων 3.000 ελληνορθόδοξοι), υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του Μικρασιατικού Ελληνισμού πριν την μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών.
Αποτελούσε πόλη με ιδιαίτερο χαρακτήρα, ενώ οι κύριες επαγγελματικές δραστηριότητες των Ελλήνων του Ικονίου ήταν η ταπητουργία, η παραγωγή πυρίτιδας και η επεξεργασία δερμάτων.
Η διαδρομή Konya-Karaman-Tasucu (260 χλμ.) ήταν το τελευταίο ετάπ στην τουρκική ενδοχώρα. Αντικρίζοντας την γαλάζια εικόνα της Ανατολικής Μεσογείου δικαίως φώναξα παθιασμένα «Θάλαττα, Θάλαττα»! Χιονοθύελλα και -2 C στην Konya, λιακάδα και 17 C στην παραλία – μέσα σε μια μέρα είχα βιώσει μια διαφορά 19 βαθμών.
Από το λιμάνι της Tasucu, η μαύρη DAYTONA MAVERICK 500 θα συνέχιζε ακτοπλοϊκώς το ταξίδι της με προορισμό την Μέση Ανατολή, αποβιβαζόμενος στην Τρίπολη του Λιβάνου. Μέσα σε μισή μέρα κατάφερα να βγάλω εισιτήρια και να κάνω παράλληλα το απαραίτητο PCR TEST στο τοπικό νοσοκομείο. Κι όταν σηκώθηκε η άγκυρα (με 6 ώρες καθυστέρηση), ήταν περασμένα μεσάνυχτα και στο πλοίο υπήρχαν 65 νταλίκες, ένα επιβατικό αυτοκίνητο και μια μοτοσυκλέτα. Πάμε για άλλους τόπους…
Image

Ο σκυλοπνίχτης μπήκε στο λιμάνι της Τρίπολης με το τελευταίο φως της ημέρα, ενώ μετά από περίπου μια ώρα άνοιξε η πόρτα του πλοίου και πάτησα ρόδα στην Μέση Ανατολή. Για να ακολουθήσει το τελωνειακό καλωσόρισμά μου στον Λίβανο, που μού στοίχισε περίπου 200$ (βίζα, λιμενικά τέλη, ασφάλεια μοτοσυκλέτας). Αφού ξεμπέρδεψα σχετικά γρήγορα (άλλη μια ώρα τρέξιμο) με όλες τις απαραίτητες διαδικασίες, πάτησα την μίζα και ξεκίνησα επιτέλους την μεσανατολική περιπλάνησή μου, με πρώτο σταθμό την Τρίπολη των 530.000 κατοίκων.
Image
Με τις υποδείξεις των ευγενέστατων τελωνειακών κατέλυσα σε ένα κοντινό ξενοδοχείο, στην περιοχή του λιμανιού. Την επόμενη μέρα η Τρίπολη μου άνοιξε διάπλατα την αγκαλιά της και με παρέσυρε στην αραβική πραγματικότητα, μ’ ότι αυτό συνεπάγεται. Με επίκεντρο το γεροδεμένο πέτρινο κάστρο που βιγλίζει όλη την πόλη και το παρακείμενο πολύβουο σκεπαστό παζάρι, χρώματα, αρώματα, άναρχη κίνηση, πολυκοσμία, ετερόκλιτα εμπορεύματα, μιναρέδες και ασυνήθιστες γεύσεις συνέθεταν το πολιτισμικό-αραβικό μωσαϊκό που αντίκριζαν τα μάτια μου στους δρόμους και στα σοκάκια της Τρίπολης.
Image
Αυτό όμως που με συγκίνησε περισσότερο ήταν το γεγονός ότι -από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου Λίβανο- στην αναφορά της εθνικής μου καταγωγής, αρκετοί ήταν εκείνοι που με χαιρετούσαν στα ελληνικά και συνομιλούσαν μαζί μου, καθώς είχαν δουλέψει για κάποια χρόνια στην Ελλάδα. Ήταν κάτι που με χαροποιούσε ιδιαίτερα, αφού μου δινόταν η ευκαιρία να προσεγγίσω πιο άμεσα τους ντόπιους και να δυναμώσουμε τις ελληνο-αραβικές σχέσεις μας. Αυτοί άλλωστε με πληροφόρησαν πως η Τρίπολη (μαζί με την Βηρυτό) αποτελούν τις κυριότερες εστίες του ορθόδοξου ελληνισμού στον Λίβανο.
Image
Η περιοχή του σημερινού Λιβάνου αντιστοιχεί στο μεγαλύτερο μέρος της στη Φοινίκη των αρχαίων χρόνων, η οποία ήδη από τις αρχές του 8ου π.Χ. αιώνα είχε αναπτύξει έναν αξιόλογο πολιτισμό, με κυριότερες εστίες τις πόλεις-λιμάνια της Βύβλου, της Σιδώνας και της Τύρου.
Κυριότερος γεωμορφολογικός παράγοντας του Λιβάνου η ομώνυμη οροσειρά, που διασχίζει τη χώρα με κατεύθυνση παράλληλη με τις μεσογειακές ακτές. Η οροσειρά του Λιβάνου κατηφορίζει με ομαλή κλίση προς τη θάλασσα, σχηματίζοντας μια στενή πεδινή λωρίδα που δεν ξεπερνά σε πλάτος τα 15 χιλιόμετρα.
Image
Οδηγώντας σ’ έναν υποτυπώδη αυτοκινητόδρομο με πολλή κίνηση και επιθετικούς οδηγούς, κατευθύνθηκα για την Βηρυτό (80 χλμ. νότια). Σε όλο το μήκος της διαδρομής, ο αυτοκινητόδρομος «έτρεχε» κάτω από τη σκιά της οροσειράς του Λιβάνου.
Πριν από το 1975 η Βηρυτός είχε την όψη μιας κομψής σύγχρονης πόλης, αρκετά κοσμοπολίτικης και δυτικοποιημένης, μ' έναν πληθυσμό πολύ ετερογενή ως προς την εθνικότητα και τη θρησκεία. Σπουδαιότατο κέντρο οικονομικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του ευρύτερου αραβικού κόσμου, η Βηρυτός αποτελούσε κάποτε την πρωτεύουσα μιας χώρας της οποίας οι εκπληκτικοί ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης είχαν αναγάγει σε «Ελβετία της Μέσης Ανατολής».
Image
Δυστυχώς, οι καταστάσεις που αντίκρισα στην παραμελημένη Βηρυτό επαλήθευαν την δεινή οικονομική–κοινωνική θέση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα τα τελευταία χρόνια. Οι συχνές ένοπλες κοινωνικές εξεγέρσεις, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, η φτώχια, η κρατική διαφθορά, η ακρίβεια και η εγκληματικότητα αποτελούν ένα εκρηκτικό «κοκτέιλ», ενώ η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η καταστροφική έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού (Αύγουστος 2020), που άφησε πίσω της 200 νεκρούς και υλικές ζημιές $1.7 δις. Σοκαριστική ήταν άλλωστε η εικόνα των μισοκατεστραμμένων κτιρίων που εξακολουθούσαν να ορθώνονται σε πολλά σημεία πέριξ του λιμανιού, αποτελώντας την τραγική μαρτυρία της καταστροφής που είχε προηγηθεί.
Image
Ολόκληρο το κέντρο της Βηρυτού με τα κυβερνητικά κτίρια ήταν μια αποκλεισμένη –με συρματοπλέγματα– στρατιωτική ζώνη.
Image
Η καρδιά της πόλης κτυπούσε στον παραθαλάσσιο πεζόδρομο, ενώ τα κυριότερα αξιοθέατα που επισκέφθηκα με την μαύρη DAYTONA MAVERICK 500 ήταν οι θαλάσσιοι βράχοι Pigeons’ Rock, η μαρίνα Zaytouna Bay, το τζαμί Muhammad al-Amin και η πλατεία Place des Martyrs…
Image
Image
Image

Η αρχαιοελληνική αποικία Ηλιούπολη, γνωστότερη με την αραβική ονομασία Μπάαλμπεκ, στάθηκε η αφορμή της ημερήσιας εξόρμησης που επιχείρησα σε κοντινή απόσταση από τα σύνορα της Συρίας (80 χλμ. ανατολικά της Βηρυτού).

Για να προσεγγίσω τον αρχαιολογικό χώρο Μπάαλμπεκ χρειάστηκε αρχικά να ανηφορίσω (σε υψόμετρο 1510 μ.) στην οροσειρά του Λιβάνου και να κατηφορίσω κατόπιν στην κοιλάδα Μπεκάα (την Κοίλη Συρία των αρχαίων)...
Image
Κτισμένο στην έγκλειστη κοιλάδα Μπεκάα, η οποία απλώνεται ανάμεσα στις οροσειρές του Λιβάνου και του Αντιλιβάνου, το αρχαίο θρησκευτικό κέντρο Μπάαλμπεκ μού “ξεδίπλωσε” τα επιβλητικά λείψανα του μεγαλόπρεπου ναού της ηλιουπολιτικής τριάδας (Δίας - Αφροδίτη - Ερμής), καθώς επίσης και τον εντυπωσιακό σε μέγεθος οκτάστυλο ναό του Βάκχου - όλα τους έργα της ρωμαϊκής εποχής. Μιλάμε για έναν από τους εντυπωσιακότερους αρχαιολογικούς χώρους της Μέσης Ανατολής.
Image
Αυτό που δεν κατάφερα πάντως να ανακαλύψω ήταν το… κρησφύγετο της φιλοϊρανικής εξτρεμιστικής οργάνωσης Χεσμπολάχ, η οποία εδρεύει στη κοιλάδα Μπεκάα. Οι σημαίες της οργάνωσης που ανέμιζαν σε πολλά χωριά της κοιλάδας, όσο και τα ιρανικά πανό (μιλιταριστικού και θρησκευτικού περιεχομένου) που αντίκριζα, απλώς πιστοποιούσαν το γεγονός.
Image

Επιπρόσθετη απόδειξη, τα πάμπολλα στρατιωτικά μπλόκα που υπήρχαν καθ’ οδόν, στα οποία επικρατούσε μια σιωπηλή, τεταμένη ατμόσφαιρα που κάπως με φόβιζε: δάχτυλα στις σκανδάλες, κοφτές ματιές, έλεγχοι και καμία απολύτως διάθεση για κουβέντα ή φωτογράφηση. Ήταν μια ανεπίσημη εμπόλεμη ζώνη!
Αργά το ίδιο απόγευμα, ως αντιστάθμισμα στην επίπονη ανάβαση που επιχείρησα και πάλι για να επιστρέψω στην λιβανέζικη πρωτεύουσα, ήρθε το θέαμα που απόλαυσα όταν είχα πλέον αγγίξει την κορυφογραμμή της οροσειράς: η Βηρυτός, λουσμένη στις τελευταίες ηλιαχτίδες της ημέρας, διαγραφόταν αχνά στο βάθος του ορίζοντα με φόντο τα ήρεμα γαλάζια νερά της Μεσογείου.
Κατά την προέλαση του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο φοινικικό έδαφος, η Βύβλος και η Σιδώνα παραδόθηκαν αμαχητί. Αντίθετα, η οχυρωμένη Τύρο επέλεξε να αντισταθεί, για να ακολουθήσει έτσι μια οκτάμηνη πολιορκία που κατέληξε στην άλωση της πόλης (332 π.Χ.).
Image
Αλλά και η δική μου προέλαση στα νότια της σύγχρονης Φοινίκης – με προορισμό τη Σιδώνα (Saida) και την Τύρο (Tyros) – εμπεριείχε όλα εκείνα τα στοιχεία μιας τολμηρής πολεμικής επιχείρησης. Σκοπός μου ήταν να μεταβώ στην περιοχή του νοτίου Λιβάνου, που εδώ και τέσσερεις δεκαετίες αποτελεί πεδίο πολεμικών αντιπαραθέσεων μεταξύ Συρίας, Ισραήλ και Λιβάνου.

Η κατά νότο πορεία μου διακόπηκε όμως άδοξα στην είσοδο της Σιδώνας (40 χλμ. νότια της Βηρυτού). Πάνοπλοι στρατιώτες ακινητοποίησαν τη μαύρη DAYTONA και μου ανακοίνωσαν πως απαγορεύεται η μετάβαση με μοτοσυκλέτα στα νότια της χώρας. Παρά τις επίμονες αντιρρήσεις μου, αναγκάστηκα τελικά να κάνω μεταβολή και να γυρίσω άπρακτος στην Βηρυτό.

Την επομένη ξεκίνησε η επιστροφή μου για το λιμάνι της Τρίπολης – το πλοίο για την Τουρκία με περίμενε. Η Βύβλος, που θεωρείται η παλαιότερη συνεχώς κατοικούμενη πόλη του κόσμου (πιστεύεται ότι πρωτοκατοικήθηκε μεταξύ 8800 και 7500 π. Χ.), επιλέχθηκε για την τελευταία διανυκτέρευση πριν το ακτοπλοϊκό ταξίδι της επιστροφής. Στο μεσαιωνικό λιμανάκι της Βύβλου, παρέα με τον Elias (Ηλίας) που είχε σπουδάσει οδοντιατρική στην Ελλάδα την δεκαετία του 1980, γράφτηκε ο επίλογος του λιβανέζικου σκέλους του “DAYTONA EAST”.
Κουβεντούλα στα ελληνικά και ζεστός καφές δίπλα στα γαλάζια νερά της Μεσογείου.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Φτάνοντας στην Τρίπολη, ξεκίνησα αμέσως την διαδικασία της ακτοπλοϊκής επιστροφής μου στην Τουρκία. Μετά την έκδοση των εισιτηρίων πήγα σ’ ένα νοσοκομείο της πόλης για το απαραίτητο PCR test, ενώ στη συνέχεια –με το αρνητικό αποτέλεσμα στα χέρια– προχώρησα στη συμπλήρωση του τουρκικού PLF εισόδου στην χώρα!
Αφού αποχαιρέτησα τον Λίβανο με 6 ώρες καθυστέρηση, ακολούθησε ένα 15ωρο υδάτινο ταξίδι, αποβιβάστηκα στις 23:30 στη Τουρκία κάτω από καταρρακτώδη βροχή, πραγματοποίησα τον απαραίτητο εκτελωνισμό και κατέλυσα γύρω στις 01:00 στο πρώτο ξενοδοχείο που βρήκα ανοιχτό στην κωμόπολη Tasucu. Ένα ζεστό μπάνιο και μετά νάνι.
Image

Την επομένη, κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες (βροχή, ήλιος και 15 C), η μαύρη DAYTONA MAVERICK 500 –με καταγεγραμμένα 3.000 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού– άρχισε να κυλά τους τροχούς της πάνω στην διαδρομή Tasusu–Alanya–Antalya (400 χλμ.). Καθ’ οδόν, η ασφάλτινη λωρίδα ακολουθούσε πιστά την ακτογραμμή της νότιας Τουρκίας προσφέροντας στην ματιά μου εξαίσια πανοραμικά τοπία. Ειδικότερα στην διαδρομή Tasusu–Alanya, τα βουνά γκρεμίζονταν βίαια και ασυμβίβαστα κατευθείαν μέσα στην θάλασσα, ενώ ο οδικός άξονας, που άλλοτε με οδηγούσε μέσα στην καταπράσινη ενδοχώρα και άλλοτε με έσπρωχνε στην άκρη του γκρεμού (εκατοντάδες μέτρα πάνω από την γαλάζια Μεσόγειο), είχε αναλάβει την ξενάγησή μου στην αρχαία Παμφυλία της Μικράς Ασίας.
Image
Σε απόσταση μόλις 40 χλμ. ανατολικά της Αττάλειας, η μοτοσυκλέτα φρενάρισε στην τοποθεσία της αρχαίας ελληνικής πόλης Ασπένδου. Αποικία Ελλήνων από το Άργος, η Άσπενδος ιδρύθηκε περί το 1.000 π. Χ., τον 5ο αιώνα π. Χ. αποτελούσε το σημαντικότερο εμπορικό κέντρο εμπορίου της Παμφυλίας, ενώ το 333 π. Χ. την κυρίευσε ο Μέγας Αλέξανδρος.
Image
Η στάση στην αρχαία Άσπενδο ήταν επιβεβλημένη αφού ήθελα διακαώς να επισκεφθώ το αρχαίο θέατρό της (κτισμένο το 155 μ. Χ., χωρητικότητας 7.000 θεατών), ένα από τα καλύτερα διατηρημένα αρχαία ελληνικά θέατρα στο κόσμο. Καθισμένος για αρκετή ώρα στα μαρμάρινα καθίσματα του θεάτρου, θαύμαζα το μεγαλείο αυτού του ανυπέρβλητου μνημείου. Αλήθεια, πόσο θα ήθελα να παρακολουθούσα εδώ μια αρχαία ελληνική τραγωδία.
Image
Η παραθαλάσσια Αττάλεια, που ιδρύθηκε κατά τους ελληνιστικούς χρόνους, συνδυάζει όμορφες παραλίες, μοναδικές αρχαιότητες και παραδοσιακά πολιτιστικά δρώμενα. Από την δεκαετία του 1970 και μετά, η Αττάλεια είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη πόλη της Τουρκίας εξαιτίας του τουρισμού. Σε μεγάλο μήκος της ακτογραμμής Antalya–Alanya αντίκριζα πολυτελέστατες ξενοδοχειακές μονάδες, ενώ δεν είναι τυχαίο που το κοσμοπολίτικο τουριστικό θέρετρο της Αττάλειας έχουν επιλέξει για μόνιμη εγκατάσταση χιλιάδες Βορειοευρωπαίοι και Ρώσοι, λόγω των ήπιων κλιματολογικών συνθηκών και της γαλάζιας Μεσογείου.
Image
Εδώ, στην «πρωτεύουσα του τουρκικού τουρισμού», ξεκουράστηκα για δυο ολόκληρες μέρες, περιηγήθηκα στην παλαιά πόλη (Καλέ Ίτσι), περπάτησα κάτω από την Πύλη του Αδριανού και σχεδίασα την κατοπινή μικρασιατική πορεία μου ως τα Δαρδανέλια (Canakkale)…
Image
Ένα οδοιπορικό στα πατρογονικά χώματα του μικρασιατικού ελληνισμού, που αποτελούσε κάποτε μια από τις πολλές ελληνικές πατρίδες, πρεσβεύει ένα “προσκύνημα” σ’ έναν τόπο που μας τιμά, αλλά και μας πονά ταυτόχρονα ως Έλληνες. Γι’ αυτό τον λόγο, ένα δίτροχο σεργιάνι στις γειτονιές της Μικράς Ασίας έχει πάντα ξεχωριστή σημασία για μένα, καθώς αποτελεί μια συγκινησιακή συνάντηση με την διαχρονική Ιστορία και το πολιτισμικό παρελθόν αυτού του πολύπαθου τόπου.
Image
Η ένδοξη πορεία του ελληνισμού στη μικρασιατική γη ξεκίνησε πριν από δεκάδες αιώνες με την ίδρυση δεκάδων πόλεων–αποικιών, οι οποίες μεγαλούργησαν και έγραψαν με λαμπρά γράμματα το όνομά τους στην παγκόσμια Ιστορία. Στα πλαίσια του “DAYTONA EAST”, επέλεξα δύο αρχαίες πόλεις (Μίλητος, Δίδυμα) να επισκεφθώ, προκειμένου να γνωρίσω τα ιστορικά μνημεία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού που επέζησαν στο πέρασμα του χρόνου.
Η Μίλητος, μια από τις δώδεκα ιωνικές πόλεις της Μικράς Ασίας και “μητέρα” δεκάδων αποικιών, υπήρξε σημαντικότατο κέντρο φιλοσοφίας και επιστήμης και ανέδειξε σπουδαίους φιλόσοφους, όπως τον Θαλή (έναν από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας), τον Αναξαγόρα και τον Αναξίμανδρο.
Image
Στα Δίδυμα, ήταν η κατάπληξη και ο θαυμασμός που με κυρίευσαν όταν αντίκρισα τον γιγαντιαίων διαστάσεων ναό–μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνα. Ευρύτερα γνωστό ως Διδυμαίο, ήταν ένα από τα πιο φημισμένα μαντεία του αρχαίου κόσμου –ανάλογης σπουδαιότητας με το μαντείο των Δελφών και της Δωδώνης– και υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ιωνικούς ναούς των αρχαϊκών χρόνων.
Image
Στη Μίλητο και στα Δίδυμα, διαπίστωσα πως το κάλλος του αρχαιοελληνικού πολιτισμού παραμένει αιώνιο και άφθαρτο. Κάθισα σε κερκίδες αρχαίων σταδίων και θεάτρων, περπάτησα σε λιθόστρωτους δρόμους πάνω στα χνάρια του Μεγαλέξανδρου, άγγιξα ολόλευκα μάρμαρα «φορτωμένα» με πολύτιμες ιστορικές πληροφορίες και ευανάγνωστες αρχαιοελληνικές επιγραφές.

Κι από την αρχαία Μικρασία, η ακούραστη DAYTONA MAVERICK 500 με μετέφερε κατόπιν στη σύγχρονη τουρκική πραγματικότητα. Άφιξη στο κοσμοπολίτικο Kusadasi, ένα από τα κορυφαία τουριστικά θέρετρα της τουρκικής ακτογραμμής του Αιγαίου. Με το ένα πόδι στην Ευρώπη και το άλλο στην Ανατολή, το Kusadasi έχει επενδύσει τα μέγιστα στον τουρισμό, όπως όλες σχεδόν οι παραλιακές πόλεις της Μικράς Ασίας. Από το παραθαλάσσιο Kusadasi θα ξεκινούσε την επομένη το τελευταίο τουρκικό ετάπ του “DAYTONA EAST”…
Image

Στην ευλογημένη μικρασιατική γη, που αποτελούσε κάποτε μια από τις πολλές ελληνικές πατρίδες, ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά – πολιτιστικά κέντρα του ελληνισμού ήταν το Αϊβαλί (Κυδωνιές) του Φώτη Κόντογλου, του Στρατή Δούκα και του Ηλία Βενέζη. Δικαιολογημένα λοιπόν, αντικρίζοντας εκείνο το μεσημέρι το χιλιοτραγουδισμένο Αϊβαλί ένιωσα ένα μικρό σφίξιμο στην καρδιά και μια γεύση γλυκιά –και συνάμα πικρή– στα χείλη.
Image
Αφού στρατοπέδευσα σ’ ένα ταπεινό κατάλυμα, τα δίτροχα βήματά μου με οδήγησαν κατευθείαν στην καρδιά της πόλης. Προορισμοί μου αποτέλεσαν ο πολυσύχναστος παραλιακός δρόμος, η περιοχή της εμπορικής αγοράς και οι τρεις ιστορικές εκκλησίες της πόλης (Άγιος Γεώργιος, Άγιος Γιάννης, Άγιοι Ταξιάρχες).
Image
Στη περιοχή της παλαιάς πόλης, που διατηρούσε σχεδόν ακέραιη την παραδοσιακή της φυσιογνωμία, περιπλανήθηκα σε λαϊκές φτωχογειτονιές με παλιά ελληνικά αρχοντικά και γερασμένες κατοικίες κτισμένες με ξύλο και πέτρα και βαμμένες με όμορφα λαϊκά χρώματα. Στο παλιό Αϊβαλί, ο χρόνος κυλούσε αργά και οι εικόνες που αντίκριζα με γύριζαν πίσω στις αρχές του 20ου αιώνα. Τότε που ο ελληνισμός μεσουρανούσε σε τούτη τη γωνιά της Μικράς Ασίας. Αν και ήταν η δεύτερη φορά που βρισκόμουν εδώ, κατά παράδοξο τρόπο το σκηνικό μού ήταν εξαιρετικά οικείο – σαν να ζούσα εδώ χρόνια. Μου άρεσε πολύ αυτή η γαλήνια ατμόσφαιρα.
Image
Αν μπορούσα πάντως να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα ήθελα να γνωρίσω την Μικρά Ασία όπως ήταν κάποτε, στα τέλη του 19ου αιώνα. Να ζήσω σ’ ένα κοντινό ρομαντικό παρελθόν που μύριζε γιασεμί και κανέλα, να γνωρίσω πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα που είχαν μεταλαμπαδευτεί από γενιά σε γενιά και να περιπλανηθώ με ανείπωτη προσδοκία σ’ έναν τόπο πλούσιο και δημιουργικό, που υπάρχει πλέον μονάχα σε σκονισμένα βιβλία και σε ασπρόμαυρες ξεθωριασμένες φωτογραφίες.

Το οριστικό τέλος της ελληνικής παρουσίας στο Αϊβαλί σημειώθηκε στις 6/9/1922, όταν την πόλη κατέλαβαν τα τουρκικά στρατεύματα. Κι όπως γράφει ο Ηλίας Βενέζης: «…Έτσι έκλεισε το δράμα της μαρτυρικής πόλεως των Κυδωνιών, ο δε πληθυσμός της, χωρίς το άνθος της νεότητας που οδηγήθηκε προς τον θάνατο τόσο ύπουλα, σκορπίστηκε σε όλη την Ελλάδα πρόσφυγες…».
Στην κατοπινή μικρασιατική πορεία μου, από το Αϊβαλί ως τα ελληνικά σύνορα των Κήπων (310 χλμ.), θα διέσχιζα την βορειοδυτική Μικρασία, έναν τόπο όπου η Ιστορία μπλέκεται γλυκά με τον μύθο. Στη Τροία του Ομήρου οι ήρωες της Ιλιάδας μάχονται σώμα με σώμα για τα μάτια της ωραίας Ελένης, ενώ λίγο βορειότερα, στα Στενά των Δαρδανελίων, ο Φρίξος και η Έλλη ταξιδεύουν στη πλάτη του χρυσόμαλλου κριαριού, επιστρέφοντας από την μακρινή Κολχίδα.
Image
Καθ’ οδόν για την πατρίδα, είχα για συντροφιά μου έναν κατάμαυρο ουρανό που κάθε τόσο με “κερνούσε” βροχή. Παράλληλα, η υγρασία ήταν δυσβάστακτη, ενώ ο υδράργυρος είχε πάρει ξανά την κατιούσα “σημαδεύοντας” τους 3 C. Παρόλο αυτά, βρήκα το κουράγιο να κάνω μια πολύωρη στάση στον αρχαιολογικό χώρο της Άσσου και στη θαλασσινή πολιτεία Canakkale (Δαρδανέλια), η οποία βρίσκεται στην ασιατική ακτή των Στενών των Δαρδανελίων (τον Ελλήσποντο των αρχαίων), απέναντι από την χερσόνησο της Καλλίπολης.
Ο κύκλος του αρχαιοελληνικού παρελθόντος της Μικράς Ασίας έκλεισε στην Άσσο (Behramkale), κάτω όμως από καταρρακτώδη βροχή. Κτισμένη στις βόρειες ακτές του κόλπου του Αδραμύττιου, η Άσσος κατοικήθηκε γύρω στο 700 π. Χ. από Αιολείς αποίκους από την Μήθυμνα της Λέσβου. Η παρουσία του φιλόσοφου Αριστοτέλη, ο οποίος έζησε και δίδαξε εδώ για τρία χρόνια (348 π. Χ. – 345 π. Χ.), λογίζεται στις σημαντικότερες στιγμές της Άσσου.
Image
Στη πόλη Canakkale παρκάρισα την μοτοσυκλέτα στο χώρο της προκυμαίας και την φωτογράφισα μπροστά στον τεράστιο ξύλινο Δούρειο Ίππο, ο οποίος είχε χρησιμοποιηθεί το 2004 για τις ανάγκες της κινηματογραφικής υπερπαραγωγής «Τροία». Μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων, η εταιρία παραγωγής δώρισε τον κινηματογραφικό Δούρειο Ίππο στην Canakkale. Έκτοτε, ο Δούρειος Ίππος έχει γίνει η «μασκότ» της πόλης των Δαρδανελίων.
Image

Και αφού πέρασε με το μικρό ferry στη απέναντι παραθαλάσσια πόλη Ecebat (βρίσκεται στην αντίπερα ευρωπαϊκή ακτή της Τουρκίας), η μαύρη DAYTONA MAVERICK 500 είχε μπροστά της μόνο 145 (βροχερά) χιλιόμετρα για να φτάσει στην συνοριακή πύλη της Ελλάδας. Στα τελευταία 10 χλμ. επί τουρκικού εδάφους σταμάτησα για τον ύστατο ανεφοδιασμό σε καύσιμα. Με την τιμή της βενζίνης να αγγίζει το 0,95 ευρώ/λίτρο και την κατανάλωση της μοτοσυκλέτας να κυμαίνεται από 3,6lt/100 – 4,8lt/100, το κόστος των καυσίμων στην Τουρκία δεν ήταν τελικά μια δαπανηρή υπόθεση.
Image
Το ταξίδι “DAYTONA EAST” άγγιξε την ολοκλήρωσή του όταν διέσχιζα με ανάμεικτα συναισθήματα την συνοριακή γέφυρα του Έβρου. Το πέρασμα αυτής της γέφυρας πάντα μου δημιουργεί μια ανεξήγητη ψυχολογική “αναστάτωση”…
Image
Στον μεθοριακό σταθμό των Κήπων γράφτηκε ο επίλογος του “DAYTONA EAST”. Μετά τις συνοριακές διαδικασίες εισόδου, ξεκίνησα αμέσως πορεία για Αθήνα, κάτω όμως από βροχή! Σίγουρα, όχι το καλύτερο καλωσόρισμα στην Πατρίδα! Ρολάροντας στην Εγνατία Οδό, όσο λιγόστευαν τα χιλιόμετρα προς την Θεσσαλονίκη τόσο πλήθαιναν οι εικόνες και οι αναμνήσεις του “DAYTONA EAST”, οι οποίες περνούσαν με κινηματογραφική ταχύτητα μπροστά από τα μάτια της ψυχής μου. Αυτή την φορά οδοιπορούσα νοερά στα στενά των Δαρδανελίων, στο εμβληματικό Μπάαλμπεκ, στη πολύπαθη Βηρυτό, στο χιλιοτραγουδισμένο Αϊβαλί, στην αρχαία Μίλητος του Θαλή, στα στρατιωτικά μπλόκα του Λιβάνου…
Με την μαύρη DAYTONA MAVERICK 500 είχα ταξιδέψει σε τόπους φορτωμένους με αμέτρητες ιστορικές μνήμες και μαρτυρίες, που εξακολουθούν να ακροβατούν ανάμεσα στο παρών και στο παρελθόν. Αναμφίβολα, η Τουρκία και ο Λίβανος μού χάρισαν την ανεπανάληπτη εμπειρία ενός συγκλονιστικού οδοιπορικού Ιστορίας.

Τα κειμενα και οι φωτογραφιες ειναι δημοσιευμενα στο bikeit.gr


“Εκείνος που δεν ταξιδεύει, δεν έχει γνωρίσει την αξία των ανθρώπων.”
Μαυριτανική παροιμία.

Post Reply