Την επομενη μερα ειχαμε κανονησει μεσω Φου-μπου συναντηση για βολτα σε Βερμιο και Βορας.
Το πρωι λοιπον με το ξημερωμα,ξεκινησα για το ραντεβου στην Παναγια Σουμελα.
Η διαδρομη που επελεξα για να βγω στην Ημαθια ηταν απο Κατερινη-Γανοχωρα-Τριλοφο-Ρυακια-Συκια-Βεργινα-Γεφυρα Αλιακμονα-Παν.Σουμελα.
Το ξημερωμα λοιπον καπου στην Πιερικη γη(δεξια ο Ολυμπος)
Ο δρομος,ασφαλτινος αλλα σε πολλα σημεια κακοδιατηρημενος.
Ωστοσο απεφυγα κανα δυο πλασματα της φυσης αλλα και το Ντατσουν που μου βγηκε αερα πατερα στην διασταυρωση.
Με αποζημιωσε ομως η ευωδια της νοτισμένης γης απο την υγρασια της νυχτας.
Μια μικρη σταση στον Βασιλια Αλιάκμονα.
Και βουρ για το ραντεβου.
Στην Σουμελα δεν ειχα ξαναπαει.
Περιμενα ομως ενα Μοναστηρι που θα μου την "ελεγε" με την ομορφια του.
Σιγουρα εχει πανοραμικη θεση.
Ωστοσο μου φανηκε πολυ εμπορικο το ολο σκηνικο,με τα μαγαζακια στον προαυλιο χωρο να περιμενουν πελατες.
Μακαρι να αξιωθω και να επισκεφθω την γνησια Σουμελα στο μελλον. (Ευχη)
Η θεα απο εκει πανω...
Το αγιασμα της Μονης
Στο ραντεβου ηρθαν ο Γιαννης και ο Κωστας απο Βεροια.
Δυστυχως ο Γιωργος απο την Κοζανη δεν τα καταφερε καθως τον επληξε ο κορωνοιος.
Οι τρεις μας λοιπον...
Κατευθυνθηκαμε στο Σελι
Και στο χιονοδρομικο για τον απαραιτητο πρωινο καφε μας.
Σε αυτον τον καφε εγινε η τελετη της γνωρημιας μας.
Ο Γιαννης και ο Κωστας,ηταν ενδιαφεροντες στην κουβεντα και συντομα το παρεακι μας εδεσε.
Αφησαμε το χιονοδρομικο για να απολαυσουμε οδηγικα το Βερμιο που ειχε φορεσει τον Χαλκινο μανδυα του!
Ο καθενας απολαμβανει το βουνο με τον τροπο του,αρκει να το σεβεται.
Εδω ο ΕΟΣ της Ναουσας με το παιδικο του τμημα,ετοιμαζεται να περιηγηθει.
Ενα "γεια" και "καλη βολτα" εκατέρωθεν,και κατηφοριζουμε στον Αγιο Νικολα Ναουσας οπου γινοταν πανηγυρι απο τον κοσμο που ειχε κατακλείσει την περιοχη,
Το πλατανοδασος στα καλυτερα του!!!
Αφησαμε πισω την περιοχη, κατηφορίσαμε στην Ναουσα,μια περιηγηση στο κεντρο και συντομα βρεθηκαμε στον δρομο για Εδεσσα.
Επομενος στοχος μας το ορος Βορας.
Το προσεγγίσαμε απο το χωριο Καστανια.
Αναβαινοντας το τοπιο εγινε καραφλο,με αλπικα λιβαδια και ζωα να τρεφονται απο την πλουσια γη.
Αγρια αλογα στις πλαγιες του βουνου!
Η πορεια μας προς το χιονοδρομικο
Ο καιρος ηταν ιδανικος και η ατμοσφαιρα ειχε πολυ καλη διαυγεια.
Δυο κουβεντες με τον Γιαννη εφτασαν ωστε να αποφασίσουμε να ανεβουμε στην κορυφη του ορους στα 2.524 μετρα.
Ο Κωστας θα εμενε πισω.
Ο δρομος για να ανεβει κανεις πανω οδικως δεν ειναι και ο πιο ευκολος.
Ποσο μαλλον αν εχει βρεξει ή ακομα χειροτερα,χιονισει.
Τα XRV μας,φορωντας ασφαλτινα ελαστικα,σταθηκαν τυχερα καθως το τεραιν ηταν στεγνο.
Η διαδρομη χαρακτηριζεται απο βαθειες ροδιες οχηματων 4x4 και αρκετη φυτευτη κροκαλα.
Σε καποια σημεια ειναι προτιμοτερο να μην περπατησεις στην χαραγμενη διαδρομη,αλλα να οδηγησεις στην απατητη πλαγια,με οτι αυτο συνεπαγεται.
Ωστοσο η θεα απο εκει πανω σε ανταμείβει.
Στην φωτο μπορει να διακρινει καποιος πολυ καθαρα την λιμνη Βεργοριτηδα,δεξια την λιμνη Πετρων,αριστερα το Βερμιο και πισω διακρινονται οι κορυφες του Ολυμπου
Σιγα σιγα διαφαινεται και ο στοχος μας.
Η κορυφη Καιμακτσαλαν στην οποια δεσποζει το εκκλησακι του προφ.Ηλια.
Το εκκλησάκι κτίστηκε από τους συγγενείς των Σέρβων πεσόντων του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και πολλά υλικά της μάχης που έγινε εκεί στις 16 Σεπτεμβρίου 1916 χρησιμοποιήθηκαν ως οικοδομικά υλικά.
Και να που φτασαμε...
Ακριβως στο σημειο αυτο ειναι και το συνορο με τα Σκοπια.
Η γη των Σκοπιων απο εκει πανω
Οτι ανεβαινει,κατεβαινει...αν και η κατωφέρεια για τα βαρια μας μηχανακια ειναι πιο δυσκολη.
Ο Γιαννης
Και ο Κωστας
Αφηνουμε πισω το χιονοδρομικο
Ενα ωραιο μπαλκονι με θεα την λιμνη
Ενα ερωτημα βασανιζε το μυαλο μου,καθως η ωρα εχει περασει και το βουνο ανοιξε την ορεξη...
Θα φαμε καπου?
Στα καλυτερα μας πηγε ο John!!!
Πορεια λοιπον στην Αραχωβα του Βορα,τον Αγιο Αθανασιο.
Ο μαγαζατορας φιλοσοφημενος,ειχε κατι να σου πει...
Και το φαγητο πολυ καλο.
Ξεχασα να αναφερθω και στον τεταρτο αφρικανο που κολησε στην παρεα μας στο χωριο και βεβαια ηταν ενημερος για την αφιξη μας,καθως ειναι και αυτος απο Βεροια.
Ενας καφες ακομα και μια μικρη περιηγηση στο χωριο πριν παρουμε τον δρομο της επιστροφης.
Οταν τα σκουπιδια βρισκουν εκφραση στην τεχνη (απο πλαστικα μπουκαλια)
Νυχτερινη η επιστροφη μας,χαιρετουρες στην Βεροια και μοναχικη η συνεχεια μου με ενα φεγγαρι-νυχι να με συντροφευει ως την βαση μου.
Σχεδον 13 ωρες στον δρομο συμπληρωσα,και 391 χλμ εγραψε το κοντερ.
Ομορφες εικονες,απο την Μακεδονικη γη και τα δυο βουνα της.
Πραγματικα χαρηκα που γνωρισα τους συναφρικανους απο την Βεροια.
Γιαννη,Κωστα και Γιαννη,ελπιζω συντομα οι ροδιες μας να ξαναβρεθουμε.
