Φετος η σεζον ηταν "οσα παιρνει ο ανεμος",οποτε ειπα να επισκεφθω εναν τοπο οπου ο ανεμος ειναι σημα κατατεθεν.
Μια ονοφαδικη διαδρομή έως το νοτιότερο άκρο της Εύβοιας, που δεν το λες και άκρη του κόσμου, αλλά έτσι το νιώθεις.
Πολλες οι πινεζες για επισκεψη,με πρωταγωνιστή το θρυλικό ακρωτήρι του Καφηρεα, τα μοναχικά χωριά, συγκλονιστικά μονοπάτια - διαδρομες, παρθένες παραλίες, φαράγγια, δρακόσπιτα και Αιολικα παρκα.
Παμε λοιπον,ο Σαββας με το ολοκαινουργιο ΚΤΜ 790, ο Γιαννης με το ξεχωριστο XRV650 και εγω με την λευκη μου XRV750 στον γυρω της Οχης, του βουνου της Νοτιας Ευβοιας.
Δευτερα πρωι και το ραντεβου μας οριστικε στο Πορτο Αγια Μαρινα ωστε να παρουμε το ferry των 10.30 και να μας μεταφερει απεναντι στα Στυρα.
Εισητηριο 5 ευρω για τον επιβατη και 7,5 για την μηχανη.
Τα κοριτσια μας ανυπομονα,οπως και εμεις.
Οι ροδες μας πατησαν στο νησι μετα απο περιπου 40 λεπτα.
Βουρ για την διαδρομη μας,με πορεια Νοτια, χωρις να καθυστερησουμε.
Μετα την διασταυρωση για Νιμπορειο,βγαινουμε απο την κεντρικη αρτηρια και μπαινουμε εκτος δρομου.
Το Νιμπορειο απο ψηλα
Μετα απο λιγες στροφες μας ανοιγει μια υπεροχη θεα απο ψηλα.
Η παραλια Πορτο Λαφια,ο Νοτιος Ευβοικος και στο βαθος το νησιωτικο συμπλεγμα των Πεταλιών.
Χαμόγελα εμφανιστηκαν μεσα απο τα κρανη μας,ωραια αρχη!!!
Αφου πρασαμε την ομορφη παραλια,συνεχισαμε τον παραλιακο δρομο μεχρι το Μαρμαρι.
Απο εκει ακολουθησαμε την κεντρικη αρτηρια που ενωνει το Μαρμαρι με την Καρυστο.
Ο Ηλιος ηταν ηδη ψηλα και η θερμοκρασια επισης.
Ενας καφες στο λιμανι της Καρυστου θα ηταν το brake μας.
Αν θελεις να συνεχισεις την γυρα που θα σου περιγραφει παρακατω, στην Καρυστο ΠΡΕΠΕΙ οπωσδηποτε να βαλεις βενζινη.
Αυτο καναμε και εμεις.
Επομενη πινεζα μας ηταν η επισκεψη στο Κοκκινοκαστρο.
Διαβαζουμε.
Το Κοκκινόκαστρο, Καστέλο Ρόσσο ή φρούριο Καρύστου είναι μεσαιωνικό κάστρο, κτισμένο στους πρόποδες του όρους Όχη, ανάμεσα στα χωριά Μύλοι και Γραμπιά, 4 χιλιόμετρα από την Κάρυστο.
Πήρε το όνομά του από τις κόκκινες τοπικές πέτρες από τις οποίες κατασκευάστηκε.
Το κάστρο κτίστηκε από τους Λομβαρδούς, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας το διεκδίκησαν Βυζαντινοί, Φράγκοι, Βενετοί, οι οποίοι τελικά και παρέμειναν ως κύριοι του μέχρι την κατάληψη της Εύβοιας από τους Τούρκους.
Το πρώτο φρούριο στο λόφο του σημερινού κάστρου χτίστηκε από τους Βυζαντινούς το 1030. Το μεσαιωνικό Καστέλλο Ρόσσο κτίστηκε πάνω στις βυζαντινές βάσεις κατά μια εκδοχή μεταξύ 1209 - 1216 από το Βερονέζο (δηλ. Λομβαρδό) βαρόνο Ραβανό Δαλεκάρτσερι (Ravano dalle Carceri, ή Ραβάνο Ντάλλε Καρτσέρι) τον άρχοντα του τριτημορίου της νότιας Εύβοιας, ενός από τα τρία φέουδα του Ενετικού Βασιλείου του Νεγρεπόντε.
Γύρω απ' το Καστέλο Ρόσσο δημιουργήθηκε μια πόλη, αφού οι κάτοικοι της Καρύστου έκτιζαν τα σπίτια τους κοντά στο κάστρο, για λόγους ασφάλειας,καθως οι επιδρομες των πειρατων στην περιοχη ηταν συχνες και βιαιες.
Απο την θεση του εποπτεύει την πεδιάδα της Καρύστου αλλα και προς το Νοτιο Αιγαιο.
Φωτο απο το διαδίκτυο
Αν το επισκεφθειτε φροντιστε να μην το κανετε οπως εμεις!
Καθως ο δρομος ανεβαινει σχεδον μεχρι πανω,αφηνεις το οχημα σου και απο εκει εχεις ενα 10λεπτο ανηφορικο περπατημα μεχρι να φτασεις στην πυλη του.
Να το επισκεφθεις ομως καποια δροσερη ωρα και οχι μεσα στην νταλα του Μεσημεριου και μαλιστα με μποτες και ενδυση μοτοσυκλετιστη!
Αξιζε ομως η μικρη ταλαιπωρια.
Η θεα απο εκει πανω.(ανοιχτα του λιμανιου διακρινεται και φρεγατα του Πολ.Ναυτικου)
Και προς τα δυτικα
Στις επαλξεις του καστρου ενα κοπαδι απο προβατα περιφρουρουν τον χωρο!
Το εκκλησακι του Προφ. Ηλια που δεσποζει μεσα απο τα τείχη.
Και καποιες ακομα
Αφησαμε πισω μας το καστρο,καβαλησαμε και βαλαμε πλωρη για το επομενο ποιντ της διαδρομης μας,τον Καστανολογγο.
Ο Καστανόλογγος, στο νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού της Εύβοιας,βρίσκεται κάτω από την Κορφή της Οχης στα 900 έως 1100μ. υψόμετρο.
Το όνομά του σημαίνει «το πυκνό δάσος της καστανιάς» και η ιστορία του ξεκινάει χιλιετίες πριν.
Τον 4ο αιώνα π.Χ., ο Έλληνας φιλόσοφος και βοτανολόγος Θεόφραστος περιέγραψε το απέραντο δάσος των καστανιών που αναπτυσσόταν με φυσικό τρόπο και κάλυπτε αυτήν την περιοχή, από την πόλη της Καρύστου έως το Ακρωτήρι του Καφηρέα.
Το σημαντικό δάσος καστανιάς έχει υποστεί μια συνεχή επιδείνωση.
Στην καρδιά των 380 στρεμμάτων του υπάρχουν ακόμα πολλά αιωνόβια δέντρα, περίπου 250 έως 400 ετών.
Αλλά τα δένδρα, εκτεθειμένα στον άνεμο και την αυξανόμενη ξηρασία της περιοχής, υποφέρουν: ο βαθμός κάλυψης του εδάφους από τη βλάστηση αραιώνει και μερικοί από τους κορμούς φθείρονται.
Όπως κάθε χρόνο, οι καρποί πέφτουν στο έδαφος και τα κάστανα αναγεννιούνται από το εξωτερικό περίβλημα, αλλά τα φυτά δεν καταφέρνουν να μεγαλώσουν επειδή τα τρώνε τα κατσίκια που βόσκουν στο δάσος.
Από το 1945 έως σήμερα σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, το αιωνόβιο δάσος καστανιών έχει συρρικνωθεί κατά 40% και θα μπορούσε να εξαφανιστεί σε λίγα χρόνια.
Οι κουφάλες των δέντρων προσφέρει καταφύγιο σε έντομα, ερπετά και πουλιά.
Εχουν καταγραφεί 59 είδη πουλιών στην ευρύτερη περιοχή από τα οποία 16 είδη φωλιάζουν στο δάσος.
Μέσα στο δάσος υπάρχουν ακόμη μικρές πηγές, εποχικά ρέματα και μικρά λιβάδια που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην άγρια ζωή.
Η παρέμβαση της EGP( Enel Green Power) , με συνολική επένδυση 2 εκατομμυρίων ευρώ, στοχεύει να σταματήσει τη μείωση αυτή, αναλαμβάνοντας δράση σε 240 στρέμματα του υφιστάμενου δάσους και φύτευση νέων δέντρων στα γύρω 400 στρέμματα.
Συνολικά, λοιπόν, το έργο θα φέρει νέα ζωή σε 640 στρέμματα.
Και μια μελετη του Agricultural University of Athens για οποιον θελει περισσοτερες πληροφοριες.
https://www.aua.gr/plantstress/theses/r ... os2013.pdf
Ανεβαινοντας λοιπον απο την Νοτια πλευρα της Οχης μεσα απο φυτρωμενες παντου ανεμογεννητριες.
Η θεα απο εκει πανω
Φτασαμε λοιπον στα ορια του καστανοδασους,χωρις ομως να πατησουν οι ροδες μας μεσα,ωστε να μην διαταραξουμε την ισορροπία του.
Τα καμενα δεντρα απο τους κεραυνους δινουν μια εικονα αγρια, και ελπιζουμε να μην ειναι και μελλοντικη για το παναρχαιο δασος.
Στην παρακατω φωτο δειχνουν σαν φυλακες του χωρου.
Το ζωντανο κομμάτι του δασους
Απο εδω μπορει καποιος να ανεβει στην κορυφη της Οχης οπου θα βρεθει σε ενα καλα διατηριμενο δροκοσπιτο αλλα και στο εκκλησακι του Πρ.Ηλια.
Περιπου μιαμιση ωρα πεζοπορεια.
Η ιδεα αυτη,να ανεβουμε μεσα στην νταλα, απορρίφθηκε χωρις δευτερη σκεψη!
Ανασυνταξη και κατηφοριζουμε λοιπον...
...προς τα νοτια παράλια του νησιου.
Βγηκαμε παλι εκτος δρομου και ακολουθησαμε την χωματινη διαδρομη που περναει πανω απο την παραλια Καστρι
Την παραλια Λιβαδι
Και φτασαμε στο Ποταμι Πλατανιστου,οπου το βρηκαμε καμμενο απο την προσφατη φωτια σχεδον μεχρι κατω.
Ευτυχως η καντινα και η ταβερνα γλυρωσαν απο την πυρρα.
Αφου στησαμε το τσαρδακι μας σε μια απο τις λιγοστες καβατζες που υπηρχαν διαθεσιμες.
Καποιοι πηγαν να θαλλασοπνιγουνε.
Και αλλοι για φαγητο και αγναντι.
Απεναντι ειναι η Ανδρος
Τελος ημερας με αρκετη κουβεντα και ρακοκατασταση εξω απο τις σκηνες.
Συνεχιζεται με την δευτερη μερα...
